คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1705/2492

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยจำหน่ายไข่เป็ดจืด โดยมิได้ทำป้ายแสดงราคาไว้ และได้จำหน่ายไข่เป็ดไป 5 ฟอง ซึ่งเกินกว่าราคาควบคุม เจ้าพนักงานจับไข่เป็ดได้ 28650 ฟอง จำเลยให้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดตามฟ้องทุกประการ และว่าไข่ได้ขายเกินราคาไปจริงเพียง 500 ฟอง นอกจากนี้ไม่ใช่เป็นทรัพย์ที่ทำผิดกฎหมายดังนี้ ถือว่าจำเลยไม่ได้รับสารภาพตลอดไปถึงคำฟ้องที่ว่า จำเลยไม่ได้ปิดป้ายแสดงราคาจำหน่ายไข่เป็ดทั้ง 28650 ฟองด้วย จำเลยรับฉะเพาะไข่ 500 ฟองเท่านั้น จึงถือว่าไข่นอกจาก 500 ฟองเป็นของเกี่ยวเนื่องกับความผิด ควรริบตามกฎหมายหาได้ไม่.

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยเป็นผู้จำหน่ายไข่เป็ดจืดและมิได้ทำป้ายแสดงราคาไว้ และจำเลยได้ขายส่งไข่เป็ดจืดไปรวม ๕๐๐ ฟอง ซึ่งเกินกว่าราคาควบคุม เจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมทั้งไข่ ๒๘๖๕๐ ฟอง ขอให้ลงโทษ และริบของกลาง จำเลยใก้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดดังฟ้องทุกประการ และว่าไข่ที่ขายเกินราคาไปจริง ๆ เพียง ๕๐๐ ฟองเท่านั้น นอกจากนี้ไม่เป็นทรัพย์ที่ได้ทำผิดกฎหมายแต่อย่างใด โจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามฟ้องให้รวมกะทงโทษปรับ ๓๐๐ บาท ริบไข่ ๕๐๐ ฟอง นอกนั้นคืนจำเลย ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยไม่ได้รับสารภาพตลอดไปถึงคำฟ้องที่ว่า จำเลยไม่ได้ปิดป้ายแสดงราคาจำหน่ายไข่เป็ดทั้ง ๒๘๖๕๐ ฟ้องด้วย จำเลยรับฉะเพาะไข่ ๕๐๐ ฟองเท่านั้น จะถือว่าไข่นอกจาก ๕๐๐ ฟองเป็นของเกี่ยวเนื่องกับความผิดควรริบตามกฎหมายหาได้ไม่

พิพากษายืน