คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1705/2493

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลแสดงว่านาพิพาทเป็นของโจทก์ทุกคนที่จะได้รับในฐานะเป็นทายาทของผู้ตาย หาได้ขอให้ศาลแบ่งนาพิพาทไม่ เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษาให้แบ่งนาพิพาทระหว่างโจทก์ด้วยกันตามส่วน ก็หามีฝ่ายใดคัดค้านขึ้นมาไม่ โดยเหตุนี้เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าที่พิพาทเป็นของผู้ตายตกได้แก่โจทก์ในฐานะทายาทจริง ศาลฎีกาก็จำต้องพิพากษายืน

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลสั่งแสดงว่า ที่พิพาท 2 แปลงเป็นของโจทก์ที่ 1 กับนายอุ่มสามี ตกเป็นสินสมรสของโจทก์ที่ 1 ครึ่งหนึ่งอีกครึ่งหนึ่งเป็นมรดกของนายอุ่ม ตกได้แก่โจทก์ทุกคนผู้เป็นทายาทจำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ์

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้แบ่งนาพิพาทระหว่างโจทก์ด้วยกันทุกคน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาคงฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์ฟังมา และเห็นว่าคดีนี้ความจริงโจทก์เป็นแต่เพียงขอให้ศาลแสดงว่านาพิพาทเป็นของโจทก์ทุกคนที่จะได้รับในฐานะเป็นภริยาและทายาทนายอุ่มตามส่วนหาได้ขอให้ศาลแบ่งนาพิพาทไม่ แต่การที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้แบ่งนาพิพาทระหว่างโจทก์ด้วยกันนั้น หาได้มีฝ่ายใดคัดค้านขึ้นมาไม่โดยเหตุนี้ ศาลฎีกาจึงพิพากษายืน