คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 171/2481

จำเลยถูกอัยยการฟ้องและศาลพิพากษาลงโทษแล้วคดีที่เจ้าทุกข์เป็นโจทก์ฟ้องจำเลยในกรณีความผิดนั้นก็เป็นอันระงับไป

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายโจทก์ ปรากฎว่ากรณีเรื่องนี้อัยยการได้ฟ้องโจทก์จำเลยไว้ในฐานทำร้ายร่างกายซึ่งกันแลกัน ศาลสั่งงดคดีของโจทก์ไว้ ต่อมาศาลได้ลงโทษจำเลยในคดีของอัยยการแล้ว

ศาลชั้นต้นจึงสั่งว่าสิทธิของโจทก์ระงับไปตาม ม.๓๙ ข้อ ๔ แห่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญาจึงไม่รับฟ้องไว้พิจารณา

ศาลฎีกาตัดสินว่าความผิดที่โจทก์ฟ้องนี้มีคำพิพากษาแล้วและจำเลยก็ถูกลงโทษแล้ว โจทก์จะมาขอให้ดำเนินการพิจารณาในประเด็นข้อเดียวกันมิได้ มิฉะนั้นจะเป็นว่าจำเลยถูกลงโทษ ๒ ครั้ง และเห็นด้วยกับศาลชั้นต้นว่าสิทธิของโจทก์ระงับไปตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.๓๙ ข้อ ๔ แล้วจึงพิพากษายืน