คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1718/2493

ศาลพิพากษาให้ขับไล่ผู้เช่านาออกจากนาของผู้ให้เช่าและออกคำบังคับแล้ว ผู้เช่าจะร้องขอครอบครองนานั้นต่อไป จนกว่าจะเสร็จการเก็บเกี่ยว ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 571 ไม่ได้ เพราะเป็นเรื่องที่จะต้องปฏิบัติตามคำบังคับและหมายบังคับของศาล

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย และให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกไปจากนาของโจทก์ โดยว่าจำเลยไม่ชำระค่าเช่า

จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ์

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลยพร้อมทั้งให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างออกจากที่พิพาท คดีถึงที่สุดเพียงศาลชั้นต้น

ในระหว่างการบังคับคดี จำเลยยื่นคำร้องขอให้จำเลยได้ครอบครองรักษาข้าวในนา จนกว่าจะเก็บเกี่ยวไปเสร็จ โดยขอคิดค่าเช่าให้โจทก์ 1,000 บาท ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 571

ศาลชั้นต้นสั่งว่า คดีถึงที่สุดแล้ว จำเลยมีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามคำบังคับและหมายบังคับ จะขัดคำบังคับตามคำพิพากษานั้นไม่ได้ จึงไม่อนุญาต

จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จำเลยไม่ปฏิบัติตามหมายบังคับของศาลซึ่งได้สั่งบังคับจำเลยตามคำพิพากษายังไม่มีเหตุที่จะสั่งเปลี่ยนแปลงแก้ไขคำสั่งของศาลล่าง จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย