คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1751/2492

โจทก์ฟ้องว่า ได้ทวงค่าเช่าจากจำเลย แล้วจำเลยไม่ชำระให้ จำเลยต่อสู้ว่าได้ชำระค่าเช่าให้แล้ว ไม่ได้ให้การต่อสู้ว่าโจทก์ไม่ได้ทวงถาม จำเลยจะฎีกาว่าโจทก์ไม่เคยแจ้งเลิกสัญญาเช่า ทั้งที่มิได้ยกข้อนี้ขึ้นว่ากล่าวในชั้นอุทธรณ์นั้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าที่ดินโจทก์ 3 แปลงและค้างค่าเช่า ให้เพิกถอนสัญญาเช่าและชำระค่าเช่าที่ค้าง จำเลยให้การว่าไม่ได้ค้างค่าเช่า ที่ดินโฉนดที่ 1665 โจทก์เป็นเจ้าของแต่ครึ่งเดียว

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนสัญญาเช่าที่ดินอีก 2 แปลงกับแปลงโฉนดที่ 1665 ซึ่งเป็นส่วนของโจทก์ กับให้ชำระค่าเช่าที่ค้าง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ซึ่งจำเลยว่าโจทก์มิได้เคยแจ้งเลิกสัญญาเช่าและไม่เคยกำหนดเวลาให้จำเลยชำระค่าเช่าไม่น้อยกว่า 15 วัน ตามมาตรา 560 คำฟ้องของโจทก์ไม่ได้กล่าวถึงการบอกเลิกสัญญา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฟ้องว่าได้ทางค่าเช่าจากจำเลย แล้วจำเลยไม่ชำระให้ จำเลยไม่ได้ต่อสู้ความข้อนี้ เป็นแต่ต่อสู้ว่าได้ชำระค่าเช่าแล้ว แม้ในชั้นอุทธรณ์จำเลยมิได้ยกประเด็นที่จำเลยฎีกานี้ขึ้นโต้เถียงจึงไม่มีเหตุให้ศาลฎีกาวินิจฉัย

พิพากษายืน.