คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1752/2492

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.ยาสูบ 2486 ม. 19,40 โดยกล่าวว่า จำเลยจำหน่ายยาสูบเกินราคาที่อธิบดีกรมสรรพสามิตต์กำหนดไว้ แต่ไม่ได้บรรยายว่าจำเลยเป็นผู้ทำการจำหน่ายยาสูบ ดังนี้ ย่อมเป็นฟ้องไม่สมบูรณ์ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 158(5) โจทก์จะขอสืบพะยานเพื่อเพิ่มเติมฟ้องหาได้ไม่.

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยจำหน่ายยาสูบซิกาแรตตราเสือให้นายจันทร์ ๑ ซอง (๒๐ มวน) ราคา ๒ บาท สูงกว่าราคาที่อธิบดีกรมสรรพสามิตต์กำหนดไว้ ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ยาสูบ ๒๔๘๖ มาตรา ๑๙,๔๐ จำเลยให้การรับว่าได้ขายบุหรี่เกินราคาไปจริง แต่บุหรี่ที่จำเลยซื้อมาสูบเอง นายจันทร์มาขอซื้อก็ขายไป ไม่ได้รับอนุญาตให้จำหน่ายยาสูบจากเจ้าพนักงาน

โจทก์จะขอสืบพะยานจำเลยไม่ติดใจสืบพะยาน ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพะยานแล้วพิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๑๙,๔๐ โดยกล่าวว่าจำเลยจำหน่ายยาสูบเกินราคาที่อธิบดีกำหนดไว้เท่านั้น ไม่ได้ยืนยันว่าจำเลยเป็นผู้ทำการจำหน่ายยาสูบดังกฎหมายกำหนดไว้ เป็นฟ้องไม่สมบูรณ์ โจทก์ขอสืบพะยานเพื่อเพิ่มเติมฟ้องเสียก่อน โดยไม่ยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องนั้น ศาลอนุญาติไม่ได้

พิพากษายืน.