คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 176/2535

จำเลยเตรียมเงินค่าฤชาธรรมเนียมอุทธรณ์มาไม่พอวางศาลทนายจำเลยบอกให้จำเลยที่ 1 เบิกเงินจากธนาคาร แต่จำเลยที่ 1เบิกเงินไม่ทัน ยังถือไม่ได้ว่าเป็นพฤติการณ์พิเศษที่จะขยายระยะเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมอุทธรณ์และค่าทนายความส่วนที่ขาดตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23

กรณีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนการขายรถยนต์วอลโว่ ระหว่างจำเลยที่ 1 กับจำเลยที่ 2 เฉพาะส่วนกึ่งหนึ่งที่เป็นทรัพย์มรดกของนายบุญธง ศรีสถิตย์ ผู้ตายคำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก และให้จำเลยที่ 1 ที่ 2 ร่วมกันใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์

จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินค่าฤชาธรรมเนียมอุทธรณ์และค่าทนายความส่วนที่ขาด ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่ากรณีตามคำร้องไม่ใช่พฤติการณ์พิเศษจึงขยายระยะเวลาไม่ได้ ยกคำร้องศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน จำเลยที่ 1 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 23 ศาลมีอำนาจที่จะออกคำสั่งขยายหรือย่นระยะเวลา แต่การขยายหรือย่นเวลาให้พึงทำได้ต่อเมื่อมีพฤติการณ์พิเศษ ข้อเท็จจริงตามคำร้อง ของ ทนายจำเลย จำเลยเตรียมค่าฤชาธรรมเนียมมาไม่พอวางศาลทนายจำเลยบอกให้จำเลยที่ 1 เบิกเงินจากธนาคาร จำเลยที่ 1เบิกเงินไม่ทัน ข้อเท็จจริงดังอ้างมานี้ ยังถือไม่ได้ว่าเป็นพฤติการณ์พิเศษตามนัยบทกฎหมายดังกล่าวแล้ว ศาลล่างทั้งสองไม่สั่งขยายระยะเวลาให้จึงชอบแล้ว"

พิพากษายืน