โจทก์ฟ้องว่า จำเลยร่วมกันใช้อาวุธยิงต่อสู้ขัดขวางพลตำรวจสะโอดและพลตำรวจประดิษฐ์ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานตามกฎหมาย โดยพลตำรวจทั้งสองเข้าจับกุมจำเลยที่ 1 ในข้อหาฐานใช้มีดแทงทำร้ายนายม้วนซึ่งเป็นการปฏิบัติการตามอำนาจหน้าที่โดยชอบด้วยกฎหมาย จำเลยทั้งหมดร่วมกันชักอาวุธเข้ารายล้อมขู่เข็ญและใช้ปืนยิงเจ้าพนักงานตำรวจหลายนัดโดยมีเจตนาฆ่าเจ้าพนักงานตำรวจดังกล่าวเพื่อหลีกเลี่ยงให้พ้นการจับกุม และกระสุนปืนพลาดไป ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 138, 288, 289, 80 ริบของกลางและให้นับโทษจำเลยที่ 1 ต่อจากโทษในคดีอาญาดำที่ 223/2508 ด้วย
คดีอาญาดำที่ 223/2508 พนักงานอัยการฟ้องจำเลยที่ 1 ผู้เดียวหาว่าใช้มีดฟันนายม้วน ขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 และได้ฟ้องจำเลยที่ 1 อีกสำนวนหนึ่งตามคดีอาญาดำที่ 272/2508 หาว่ามีอาวุธปืนและกระสุนปืนโดยมิได้รับอนุญาตขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72นอกจากนี้จำเลยที่ 1 กลับเป็นโจทก์ฟ้องสิบตำรวจเอกอุดมกับพลตำรวจทั้งสองดังกล่าวเป็นจำเลยตามคดีอาญาดำที่ 316/2508 หาว่าสมคบกันใช้ปืนยิงจำเลยที่ 1 โดยเจตนาฆ่าคดี 4 สำนวน ศาลชั้นต้นได้พิจารณาพิพากษารวมกันมา
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 138 วรรค 2, 289(2), 80,295 พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯพ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 แต่ให้ลงโทษเฉพาะความผิดฐานพยายามฆ่าเจ้าพนักงานซึ่งกระทำการตามหน้าที่ ตามมาตรา 289(2), 80 อันเป็นกระทงหนักที่สุด ให้จำคุกจำเลยที่ 1 ไว้ 16 ปี ส่วนจำเลยที่ 2, 3, 4, 5 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 138 วรรค 2 ให้จำคุกไว้คนละ 1 ปี ริบของกลาง คดีที่จำเลยที่ 1 ฟ้องสิบตำรวจเอกอุดมกับพวก ให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 1 ผู้เดียวอุทธรณ์ทุกสำนวน
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า คดีฟังได้แต่เพียงว่าจำเลยที่ 1 ต่อสู้ขัดขวางเจ้าพนักงานเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 138 ประกอบด้วยมาตรา 140 เท่านั้น พิพากษาแก้ว่าจำเลยที่ 1 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 138 เท่านั้น พิพากษาแก้ว่าจำเลยที่ 1 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 138 ประกอบด้วยมาตรา 140 มาตรา 295 พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ แต่ให้ลงโทษตามมาตรา 138 ประกอบด้วยมาตรา 140 ซึ่งเป็นกระทงหนักตามมาตรา 91 ให้จำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 2 ปี นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ฐานพยายามฆ่าเจ้าพนักงานศาลฎีกาเห็นว่า ที่ศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโทษฐานพยายามฆ่าเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ชอบแล้ว แต่เห็นว่าที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 138 ประกอบด้วยมาตรา 140 ซึ่งเป็นบทกระทงที่หนักตามมาตรา 91นั้น เกินคำขอของโจทก์ เพราะโจทก์มิได้ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 140ด้วย ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 140 ซึ่งเป็นบทหนักจึงเป็นผลร้ายแก่จำเลย แม้จำเลยที่ 1 จะมิได้ฎีกาขึ้นมา แต่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีกามีอำนาจแก้ไข
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นว่า จำเลยที่ 1 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 138 มาตรา 295 พระราชบัญญัติอาวุธปืนฯลฯ พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 72 ให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ตามมาตรา 138 และมาตรา 295 ให้จำคุกกระทงละ 1 ปีรวม 2 กระทงให้จำคุก 2 ปีนอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์