คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 177/2498

ใช้มีดพกยาวประมาณ 1 คืบ แทงตรงชายโครงซ้าย แผลกว้าง2 ซม.ยาว4ซม.ลำไส้ใหญ่มีแผลกว้าง1/2ซม.ยาว21/2ซม.ลำไส้ไหลออกมาข้างนอก มีดที่แทงจึงต้องทั้งยาวและใหญ่และได้แทงโดยแรงแสดงว่าย่อมอาจแลเห็นผลได้ว่าอาจทำให้ผู้ถูกทำร้ายถึงแก่ความตายจึงเป็นความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันทำร้ายนายทองพูล ปุสสะรังสีถึงแก่ความตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษนายไปล่บิดาผู้ตายได้เข้ามาเป็นโจทก์ร่วมด้วย

นายอู๋ จำเลย ชั้นแรกรับสารภาพ แล้วกลับให้การภาคเสธว่าทำร้ายผู้ตายเพื่อป้องกันตัว จำเลยนอกนั้นปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่านายอู๋ จำเลย ผิด กฎหมายอาญา มาตรา 249 จำคุก 20 ปี จำเลยนอกนั้นไม่ผิดให้ยกฟ้อง

โจทก์ร่วมและนายอู๋ จำเลย อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า นายอู๋ จำเลยมีความผิดดังศาลชั้นต้นชี้แต่ควรวางโทษสถานเบา จึงพิพากษาแก้เฉพาะโทษว่าให้จำคุกนายอู๋จำเลย 15 ปี คำรับเป็นประโยชน์ลดโทษให้ 1 ใน 3 คงจำคุกไว้ 10 ปีนอกจากนี้ยืนตามศาลชั้นต้น

นายอู๋ จำเลย ฎีกา ว่าควรผิด กฎหมายอาญา มาตรา 251

ศาลฎีกาเห็นว่านายอู๋ จำเลย ใช้มีดพกยาวประมาณ 1 คืบแทงผู้ตายตรงชายโครงซ้าย แผลกว้าง 2 ซม. ยาว 4 ซม. ลำใส้ใหญ่มีแผลกว้างเศษหนึ่งส่วนสอง ซม. ยาว 2 เศษหนึ่งส่วนสอง ซม. ลำไส้ไหลออกมาข้างนอก แสดงว่ามีดนั้นทั้งยาวและใหญ่และแทงไปโดยแรงจึงควรมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา จึงพิพากษายืน