คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 178/2491

บริษัทจำกัดเช่าสถานที่เป็นสาขาสำนักงานของบริษัทและสำหรับเสมียนพนักงานของบริษัทอยู่อาศัย เวลาเช่ากันนั้นรู้กันอยู่ว่าจะใช้เป็นที่อาศัยดังนี้สถานที่เช่านั้นย่อมเป็นเคหะตามความใน พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯลฯ 2489

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย ซึ่งเป็นบริษัทจำกัดให้ออกจากสถานที่เช่า

ศาลชั้นต้นเห็นว่า การเช่ารายนี้ไม่ได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ จึงพิพากษาขับไล่

ศาลอุทธรณ์ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ทั้งสองฝ่ายรับกันว่าจำเลยได้เช่าสถานที่นี้สำหรับเป็นสาขาสำนักงานของบริษัท และสำหรับเสมียนพนักงานของบริษัทอยู่อาศัย ซึ่งเป็นที่เข้าใจว่าเวลาเช่ากันนั้น รู้กันอยู่ว่าจะใช้เป็นที่อาศัย สถานที่นี้จึงเป็นเคหะตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ 2489 จึงพิพากษายืน