คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 178/2491

บริษัทจำกัดเช่าสถานที่เป็นสาขาสำนักงานของบริษัท แลสำหรับเสมียนพนักงานของบริษัทอยู่อาศัย เวลาเช่ากันนั้นรู้กันอยู่ว่า จะใช้เป็นที่อาศัย ดังนี้ สถานที่เช่านั้นย่อมเป็นเคหะตามความใน พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ 2489

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย ซึ่งเป็นบริษัทจำกัดให้ออกจากสถานที่เช่า

ศาลชั้นต้นเห็นว่า การเช่ารายนี้ไม่ได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ จึงพิพากษาขับไล่

ศาลอุทธรณ์ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ทั้งสองฝ่ายรับกันว่าจำเลยได้เช่าสถานที่นี้สำหรับเป็นสาขาสำนักงานของบริษัท และสำหรับเสมียนพนักงานของบริษัทอยู่อาศัย ซึ่งเป็นที่เข้าใจว่า เวลาเช่ากันนั้น รู้กันอยู่ว่าจะใช้เป็นที่อาศัย สถานที่นี้จึงเป็นเคหะตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ ๒๔๘๙ จึงพิพากษายืน