คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1789/2515

พนักงานอัยการเป็นโจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 3 รับน้ำมันของผู้เสียหายไว้ในครอบครองจากจำเลยที่ 1 และที่ 2 โดยรู้อยู่ว่าเป็นของร้ายที่ได้มาจากการกระทำผิดฐานลักทรัพย์ขอให้ลงโทษ และให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาน้ำมันแก่ผู้เสียหายเมื่อศาลฟังว่าจำเลยที่ 3 ซื้อน้ำมันนั้นไว้โดยสุจริตและพิพากษายกฟ้อง ปล่อยจำเลยที่ 3 แล้วย่อมยกคำขอให้คืนหรือใช้ราคาทรัพย์เสียด้วย

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 ที่ 2 ร่วมกันลักน้ำมันโซล่าของนายจ้างแล้วจำเลยที่ 3 ได้รับน้ำมันนั้นไว้ในครอบครองโดยรู้ว่าเป็นของได้มาจากการกระทำผิดฐานลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335, 357, 83 กับให้จำเลยร่วมกันคืนหรือใช้ราคาน้ำมันโซล่า 1,200 ลิตร ราคา 840 บาทแก่เจ้าทรัพย์

จำเลยทั้งสามให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ให้จำเลยที่ 3 คืนหรือใช้ราคาน้ำมันโซล่า 1,200 ลิตร เป็นเงิน 840 บาท แก่เจ้าของ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ ให้ลงโทษจำคุกจำเลยที่ 3 มีกำหนด 6 เดือนตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 357 นอกจากที่แก้ คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

จำเลยที่ 3 ฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยที่ 3 รับซื้อน้ำมันโซล่าไว้โดยสุจริต

พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลยที่ 3 ไป คำขอให้คืนหรือใช้ราคาทรัพย์ให้ยกเสีย นอกจากที่แก้นี้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์