คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1790/2493

ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 336 โดยบรรยายฟ้องว่าจำเลยตัดฟันไม้ล้มทับทางหลวงทิ้งไว้ซึ่งเป็นการปราศจากความสดวกสบายและขัดข้องแก่ความ สดวกในการสัญจรไปมาของสาธารณะชน โดยได้ระบุตำบล อำเภอ จังหวัดที่เกิดเหตุไว้เช่นนี้ ก็ถือได้ว่าโจทก์ได้บรรยายพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๓๖ โดยว่าจำเลยตัดฟันต้นมะค่าแต้ล้มทับทางหลวงทิ้งไว้ ซึ่งเป็นการปราศจากความสดวกสบายและขัดข้องแก่ความสดวกในการสัญจรไปมาของสาธารณะชน เหตุเกิดที่ตำบลลำดวล อำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์

จำเลยให้การปฏิเสธ และตัดฟ้องว่าฟ้องของโจทก์เคลือบคลุม โดยมิได้ระบุว่าเป็นทางหลวงสายใดเส้นทางจากไหนไปไหน

ศาลชั้นต้น, ศาลอุทธรณ์ พิพากษาต้องกันว่าฟ้องโจทก์ไม่เคลือบคลุม และให้ปรับจำเลย ๑๒ บาท ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๓๖ ข้อ ๑

จำเลยฎีกาเฉพาะในข้อที่ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์ได้บรรยายการกระทำที่อ้างว่าจำเลยได้กระทำผิดมาแล้วว่า จำเลยตัดฟันต้นไม้ล้มทับทางหลวงทิ้งไว้ และได้บรรยายมาด้วยว่าเหตุเกิดที่ตำบลลำดวล อำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์ ดั่งนี้ก็เป็นการพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้วและในการดำเนินคดีต่อมา ก็ไม่ปรากฎว่าจำเลยได้หลงข้อต่อสู้คดีอย่างใด ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้นให้ยกเสียโดย

พิพากษายืน