คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1790/2521

จำเลยมอบตัวต่อพนักงานสอบสวนเพราะถูกกล่าวหาว่าฆ่าคนจำเลยให้การปฏิเสธชั้นสอบสวนและชั้นศาล เป็นเหตุบรรเทาโทษลดลงหนึ่งในสามตาม มาตรา 78

จำเลยต้องหาว่าชิงทรัพย์เมื่อ 10-11 มีนาคม 2518 เจ้าพนักงานติดตามจับจำเลยตลอดมาแต่ไม่พบ จน 25 ตุลาคม 2519 บิดาจำเลยพาจำเลยมามอบต่อตำรวจ ชั้นสอบสวนและชั้นศาลจำเลยให้การปฏิเสธอ้างฐานที่อยู่ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาจำคุกจำเลย 15 ปี ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 339, 340 ตรี กับให้คืนหรือใช้ทรัพย์ราคา 7,000 บาท จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "ศาลฎีกาเห็นว่าพยานหลักฐานโจทก์มีน้ำหนักมันคงเชื่อได้ว่าจำเลยเป็นคนร้ายรายนี้ พยานหลักฐานของจำเลยและเหตุผลต่าง ๆ ตามที่จำเลยยกขึ้นฎีกาไม่มีน้ำหนักเพียงพอที่จะรับฟังหักล้างพยานโจทก์ได้ แต่ศาลฎีกาเห็นว่าคดีได้ความว่าจำเลยเข้ามอบตัวต่อพนักงานสอบสวนโดยดี มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78

พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นว่า ให้จำคุกจำเลยมีกำหนด10 ปี"