โจทฟ้องขอให้ลงโทสจำเลยตามประมวนรัสดากร ๒๔๘๑ มาตรา ๑๐๔,๑๐๕,๑๒๗, และ พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม ๒๔๘๒ มาตรา ๒๑,๒๓ ถานเปนผู้รับเงินค่าเข็มขัดและค่าสายสร้อยข้อมือทองคำรายละ ๒๓ บาท ซึ่งมูลค่าเกินกว่า ๕ บาท โดยไม่ออกไบรับอันถูกต้องและไม่ปิดสแตมป์ตามกดหมาย
จำเลยไห้การต่อสู้ว่า ยังไม่ได้ซื้อขายกันเด็ดขาดและร้านค้าของจำเลยไม่ได้เสียพาสีการค้า เมื่อขายของราคาไม่เกิน ๑๐๐ บาท จึงไม่มีหน้าที่ออกไบรับเงิน
สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสายกฟ้องโจท
โจทอุธรน์ สาลอุธรน์ฟังว่าได้มีการซื้อขายเส็ดเด็ดขาดแล้ว เมื่อผู้ซื้อเรียกร้องไห้ออกไบรับจำเลยไม่ออก ผิดตามมาตรา ๑๐๔,๑๐๖,๑๒๗ ประมวนรัสดากร พิพากสากลับไห้ปรับจำเลย ๒๕ บ.
จำเลยดีกา สาลดีกาฟังว่าของที่ซื้อขายกันไนคดีนี้มีราคาไม่เกิน ๑๐๐ บาท และร้านค้าของจำเลยไม่ต้องเสียพาสีการค้าตามกดหมาย จำเลยจึงไม่มีหน้าที่ต้องออกไบรับเงินราคาของแก่ผู้ซื้อ เว้นแต่ผู้ซื้อจะได้เรียกร้อง จำเลยจึงต้องออกไบรับเงินไห้ตามมาตรา ๑๐๖ ประมวนรัสดากร คดีนี้ยังฟังไม่ได้ว่าผู้ซื้อได้เรียกร้องไห้จำเลยออกไบเส็ดรับเงินราคาของนั้น จึงพิพากสากลับให้ยกฟ้องโจทตามสาลชั้นต้น