คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 180/2492

พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภคและของอื่นๆ ในภาวะคับขัน 2488 กับ พระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489มิใช่กฎหมายที่ใช้แทนกันหรือขัดกัน (อ้างฎีกาที่ 197,198/2491)

คดีที่มีอัตราโทษอย่างสูงถึง 10 ปี แม้จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลก็ต้องฟังพยานโจทก์จนกว่าจะพอใจว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยบังอาจฝ่าฝืนประกาศของพนักงานเจ้าหน้าที่ โดยจำเลยมีข้าวเปลือกไว้ในครอบครองโดยไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บต่อเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภคและของอื่น ๆ ในภาวะคับขัน จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลชั้นต้นงดสืบพยานแล้ววินิจฉัยว่า ได้มีพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าวประกาศใช้แล้ว ประกาศของคณะกรมการจังหวัดที่ออกโดยอาศัยพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ จึงไม่มีผลบังคับแก่จำเลย พิพากษายกฟ้องศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภคและของอื่น ๆ พ.ศ. 2488 กับพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 มิใช่กฎหมายที่ใช้แทนกันหรือขัดกัน คดีนี้มีอัตราโทษจำคุกถึง 10 ปี แม้จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลก็ต้องฟังพยานโจทก์จนกว่าจะพอใจว่า จำเลยได้กระทำผิดจริง

พิพากษายกคำพิพากษาศาลล่างทั้งสอง ให้ศาลชั้นต้นสืบพยานจนสิ้นกระแสความ แล้วพิพากษาใหม่