คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1806/2492

จำเลยวางเงินค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แทนโจทก์เมื่อพ้นกำหนดอายุอุทธรณ์โดยไม่ปรากฏพฤติการณ์พิเศษ แม้ศาลชั้นต้นจะรับอุทธรณ์ไว้แล้ว ก็ขัดต่อมาตรา 229 จะรับอุทธรณ์ไว้วินิจฉัยมิได้ (อ้างฎีกาที่ 51/2489)

ได้ความว่า ศาลชั้นต้นพิพากษาเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 2491 ให้ขับไล่จำเลย จำเลยยื่นอุทธรณ์ วันที่ 26 มิถุนายน 2491 ศาลชั้นต้นสั่งรับในวันเดียวกัน ต่อมาวันที่ 14 กรกฎาคม 2491 จำเลยจึงได้นำเงินค่าธรรมเนียมที่จำต้องใช้แก่โจทก์ตามคำพิพากษามาวางศาลชั้นต้นสั่งรับฝากธนาคาร

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยได้วางเงินค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แทนโจทก์พ้นเวลาที่จะยื่นอุทธรณ์ได้เสียแล้ว ไม่พิจารณาอุทธรณ์จำเลย ให้ยกอุทธรณ์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยวางเงินค่าธรรมเนียมเมื่อพ้นกำหนดอายุความอุทธรณ์ โดยมิได้ปรากฏพฤติการณ์พิเศษ ขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 229 ซึ่งศาลรับวินิจฉัยไม่ได้

พิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย