คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1806/2492

จำเลยวางเงินค่าธรรมเนียม ซึ่งจะต้องใช้แทนโจทก์เมื่อพ้นกำหนดอายุอุทธรณ์โดยไม่ปรากฎพฤตติการณ์พิเศษ แม้ศาลชั้นต้นจะรับอุทธรณ์ไว้แล้ว ก็ขัดต่อมาตรา 229 จะรับอุทธรณ์ไว้วินิจฉัยมิได้.

(อ้างฎีกาที่ 51/2489)

ได้ความว่า ศาลชั้นต้นพิพากษาเมื่อวันที่ ๒๗ พฤษภาคม ๒๔๙๑ ให้ขับไล่จำเลย จำเลยยื่นอุทธรณ์วันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๔๙๑ ศาลชั้นต้นสั่งรับในวันเดียวกัน ต่อมาวันที่ ๑๔ กรกฎาคม ๒๔๙๑ จำเลยจึงได้นำเงินค่าธรรมเนียมที่จำต้องใช้แก่โจทก์ตามคำพิพากษามาวาง ศาลชั้นต้นสั่งรับฝากธนาคาร

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยได้วางเงินค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แทนโจทก์พ้นเวลาที่จะยื่นอุทธรณ์ได้เสียแล้ว ไม่พิจารณาอุทธรณ์จำเลย ให้ยกอุทธรณ์

จำเลยฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยวางเงินค่าธรรมเนียมเมื่อพ้นกำหนดอายุความอุทธรณ์โดยมิได้ปรากฎพฤตติการณ์พิเศษ ขัดต่อ ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๒๒๙ ซึ่งศาลรับวินิยฉัยไม่ได้

พิพากษาให้ยกฎีกาจำเลย.