คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1808/2497

จำเลยใช้มีดยาวทั้งตัวทั้งด้ามคืบเศษ เฉพาะตัวมีดยาวราว6 นิ้วฟุต แทงผู้ตายที่สบักซ้ายเหนือกระดูกไหปลาร้าแผลยาว 1 นิ้ว ลึก 5 นิ้ว คมมีดตัดเส้นโลหิตใหญ่ที่ขั้วหัวใจ ผู้ตายขาดใจตายเกือบทันที ควรฟังว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าให้ตาย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดแทงนายเป็ง สาหงษ์ตาย โดยเจตนาขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การภาคเสธว่าไม่ได้เจตนาและกระทำไปเพื่อป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นเห็นว่าพยานโจทก์ยังน่าสงสัย ควรยกประโยชน์ให้แก่จำเลย ว่าทำไปเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าไม่ใช่เป็นการป้องกันตัว และจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตาย พิพากษากลับให้จำคุกจำเลย 15 ปี ตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 249

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็นการป้องกันตัวผู้ตายมีบาดแผลถูกแทง 2 แห่ง แห่งหนึ่งที่สบักซ้ายเหนือกระดูกไหปลาร้าด้านหน้าแผลยาว 1 นิ้ว ลึก 5 นิ้ว อีกแผลที่ใต้ข้อศอกขวาผู้ตาย ๆ เพราะแผลแรกโดยคมมีดตัดเส้นโลหิตใหญ่ที่ขั้วหัวใจมีดที่จำเลยใช้แทงยาวทั้งด้ามทั้งตัวคืบเศษ เฉพาะตัวมีดยาวราว 6 นิ้วฟุต ผู้ตายขาดใจตายเกือบทันที ควรฟังว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าให้ตายจึงพิพากษายืน