คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1808/2497

จำเลยใช้มียาวทั้งตัวทั้งด้ามคืนเศษ ฉะเพาะตัวมีดยาวราว 6 นิ้วฟุต แทงผู้ตายที่สบักซ้ายเหนือกระดูกไหปลาร้าแผลยาว 1 นิ้วลึก 5 นิ้ว คนมีดตัดเส้นโลหิตใหญ่ที่ขั้วหัวใจผู้ตายขาดใจตายเกือบทันที ควรฟังว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าให้ตาย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดแทงนายเป็ง สาหงษ์ตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การภาคเสธว่าไม่ได้เจตนาและกระทำไปเพื่อป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นเห็นว่าพะยานโจทก์ยังน่าสงสัย ควรยกประโยชน์ให้แก่จำเลย ว่าทำไปเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าไม่ใช่เป็นการป้องกันตัว และจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตาย พิพากษากลับให้จำคุกจำเลย ๑๕ ปี ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๙

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าการทำกระทำของจำเลยไม่เป็นการป้องกันตัว ผู้ตายมีบาดแผลถูกแทง ๒ แห่ง แห่งหนึ่งที่สบักซ้ายเหนือกระดูกไหปลาร้าด้านหน้าแผลยาว ๑ นิ้ว ลึก ๕ นิ้ว อีกแผลที่ใต้ข้อศอกขวาผู้ตาย ๆ เพราะแผลแรกโดยคมมีดตัดเส้นโลหิตใหญ่ที่ขั้วหัวใจ มีดที่จำเลยใช้แทงยาวทั้งด้ามทั้งตัวคืบเศษ ฉะเพาะตัวมีดยาวราว ๖ นิ้วฟุต ผู้ตายขาดใจตายเกือบทันที ควรฟังว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าให้ตาย จึงพิพากษายืน