คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1810/2505

จำเลยขออนุญาตตัดฟันไม้หวงห้าม เจ้าพนักงานป่าไม้แขวงออกไปตรวจคัดเลือกตีตราประจำต้นที่จะอนุญาตให้ตัดฟันได้และก่อนที่จำเลยจะตัดฟันไม้นายอำเภอผู้มีอำนาจก็ได้มีคำสั่งอนุญาตตามที่ขอแล้วด้วย ต่อมาจำเลยตัดไม้นั้น แต่นายอำเภอออกใบอนุญาตให้หลังวันตัดไม้ เช่นนี้เห็นว่า จำเลยยังไม่มีเจตนาฝ่าฝืนตัดฟันไม้ไม่รับอนุญาต

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยตัดฟันไม้หวงห้ามไม่รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การว่า ได้รับอนุญาตให้ตัดฟันไม้ได้แล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้รับใบอนุญาตเท่านั้น จำเลยยังไม่ควรมีผิด

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยตัดฟันไม้ได้รับอนุญาตจริงตามฟ้อง พิพากษาลงโทษ

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า ไม้ของกลางเป็นไม้ที่จำเลยได้ขออนุญาตต่ออำเภอเพื่อทำการตัดฟันไว้ใช้สอยส่วนตัว โดยยกเว้นค่าภาคหลวงและเจ้าพนักงานป่าไม้แขวงก็ได้ออกไปตรวจคัดเลือกตีตราประจำต้นที่จะอนุญาตให้จำเลยตัดฟันได้ตามคำสั่งของนายอำเภอเจ้าของท้องที่ผู้มีอำนาจอนุญาตแล้ว ทั้งก่อนที่จำเลยจะทำการตัดฟันนั้น นายอำเภอผู้นั้นก็ได้มีคำสั่งอนุญาตตามที่ขอแล้วด้วย กรณีไม่มีปัญหาอันใดอีกต่อไปอีกแล้ว ยังอยู่เพียงแต่จำเลยจะไปขอรับเอาใบอนุญาตมาเท่านั้น ถึงอย่างไรก็ดี ในกรณีนี้ต่อมาภายหลังทงอำเภอก็ได้ออกใบอนุญาตไม้ของกลางนั้นให้จำเลยรับมาแสดงเป็นหลักฐานต่อไปด้วยแล้ว เช่นนี้ ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยหามีเจตนาจะฝ่าฝืนพระราชบัญญัติป่าไม้แต่อย่างใดไม่ จำเลยไม่ควรมีผิด เทียบนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๖๒๗/๒๕๐๑

พิพากษากลับ ยกฟ้อง