คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1834/2494

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยทำการแปรรูปไม้สัก ในเขตควบคุมการแปรรูปไม้โดยไม่ได้รับอนุญาตเหตุเกิดในป่าตำบลหนึ่ง อันเป็นเขตควบคุมการแปรรูปไม้ซึ่งรัฐมนตรีประกาศกำหนดในราชกิจจานุเบกษา พ้นกำหนด 90 วันนับแต่วันประกาศ และได้คัดสำเนาประกาศไว้ ณะที่ว่าการอำเภอ และที่ทำการกำนันและที่สาธารณะสถานในท้องที่ซึ่งเกี่ยวข้องที่เกิดเหตุนี้แล้ว ขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้กระทำความผิด เฉย ๆ แม้มิได้ต่อสู้ว่าตำบลที่เกิดเหตุไม่ใช่เหตุควบคุมแปรรูปไม้ และมิได้ต่อสู้ว่าไม่มีการปิดประกาศที่เกิดเหตุ ก็ดี ศาลก็ยังต้องวินิจฉัยว่าตำบลที่เกิดเหตุนั้น เป็นเขตควบคุมการแปรรูปไม้แล้วหรือไม่ และมีการประกาศและปิดสำเนาประกาศถูกต้องแล้วหรือไม่ด้วย ซึ่งในข้อวินิจฉัยนี้ แม้โจทก์จะมีพยานคือ ป่าไม้เขตและป่าไม้จังหวัดนั้น มาเบิกความว่าตำบลที่เกิดเหตุได้ประกาศกำหนดเป็นเขตควบคุมกรแปรรูปไม้และได้ปิดประกาศไว้ด้วยแล้วก็ตามแต่เมื่อโจทก์มิได้นำตัวประกาศหรือสำเนา อันเจ้าหน้าที่รับรองว่า ถูกต้องมาแสดงให้ปรากฎ ทั้งผู้ปิดประกาศนั้น ก็ไม่มีมาเบิกความเช่นนี้ ศาลย่อมวินิจฉัยได้ว่า ที่ว่าที่เกิดเหตุเป็นเขตควบคุมการแปรรูปไม้โดยมีประกาศและปิดประกาศแล้วนั้น ฟังไม่ได้ จึงต้องพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันทำไม้สักโดยลักลอบชักลากไม้สักในป่า และหาว่าจำเลยทำการแปรรูปไม้สักนั้นในเขตควบคุมการแปรรูปไม้ โดยไม่ได้รับอนุญาต เหตุเกิดในป่าตำบลลานหอย อันเป็นเขตควบคุมการแปรรูปไม้ซึ่งรัฐมนตรีประกาศกำหนดในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ฯลฯ ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.ป่าไม้

ศาลชั้นต้นไม่เชื่อข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้กระทำผิดตามฟ้อง จึงพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้องข้อ ๖ เรื่องแปรรูปไม้ไม่ได้รับอนุญาต และริบไม้ของกลาง ๒๐ ท่อน

โจทก์จำเลยฎีกา

โจทก์ฎีกาขอให้ริบไม้ ๑๓๘ ท่อน จำเลยฎีกาว่าจำเลยไม่ผิด

ศาลฎีกาคงเห็นว่า ริบไม้ ๑๓๘ ท่อนที่โจทก์ฎีกามาไม่ได้ เพราะไม่แน่ว่าเป็นไม้ที่ได้มาโดยการกระทำผิดหรือไม่

ส่วนฎีกาของจำเลยเกี่ยวกับฟ้องข้อ ๒ ข้อวินิจฉัยมีว่าป่าลานหอย เป็นเขตควบคุมการแปรรูปไม้ หรือไม่ ข้อนี้ตัวประกาศหรือสำเนาอันเจ้าหน้าที่รับรองว่าถูกต้อง โจทก์ไม่ได้แสดงให้ปรากฎ จึงจะเชื่อว่าคำพยานบุคคล ซึ่งให้การถึงข้อความประกาศมิชอบการปิดประกาศนั้นเล่า ผู้ปิดประกาศไม่มีมาเบิกความเป็นพยาน รวมความก็คือ เป็นเขตควบคุมการแปรรูปไม้โดยมีประกาศและปิดประกาศแล้วนั้น ฟังไม่ได้ จึงไม่มีผิดตามฟ้องข้อ ๒

พิพากษากลับให้ยกฟ้อง