คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1835/2494

ผู้ตายเป็นผู้ก่อนเรื่องรุกรานจำเลย โดยเข้าชกต่อยจำเลยก่อน จนจำเลยถอยหลังไปติดป่ายี่หร่าล้มลง แล้วผู้ตายจะเข้าบีบคอจำเลย ๆ อาจถึงอันตรายแก่ชีวิตได้ เพราะผู้ตายเป็นคนร่างสูงใหญ่กว่าจำเลยมาก จำเลยจึงชักมีดออกแทงผู้ตาย 1 ที ถูกที่ใต้นมขวาผู้ตายวิ่งไปได้ 5 วา ก็ล้มลง ครู่หนึ่งก็ถึงแก่ความตายดังนี้ ได้ชื่อว่าจำเลยกระทำป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

โจทก์ ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙

จำเลยให้การว่ากระทำโดยป้องกัน

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตามก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๑,๕๓,๕๕ จำคุก ๒ ปี ลดตามมาตรา ๕๕ กึ่งหนึ่ง ลดตามมาตรา ๕๙ อีกกึ่งหนึ่ง คงจำคุก ๖ เดือน

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ทางพิจารณาได้ความว่า นายลาดพูดขอเหล้าจำเลย ๆ ว่าไม่มีแล้วจำเลยก็ลงเรือนนายลาดเดินตามไป ห่างเรือนราว ๓ วา นายลาดก็ชกจำเลยถูกหน้า แล้วชกหน้าอกอีก ๑ ที จำเลยล้มนอนหงายกับพื้นดิน นายลาดเข้าไปทางปลายเท้าจะบีบคอจำเลย ๆ ก็ชักมีดออกแทงนายลาด ๑ ที ถูกใต้นมขวานายลาดวิ่งไปได้ ๕ วาก็ล้มลง ครุ่หนึ่งก็ถึงแก่ความตาย

ศาลฎีกาเห็นว่านายลาดผู้ตายเป็นผู้ก่อเรื่องรุกรานจำเลยก่อน เมื่อจำเลยถูกผู้ตายชกล้มลงแล้ว ผู้ตายจะเข้าบีบคอจำเลย ๆ อาจถึงอันตรายแก่ชีวิตได้ เพราะผู้ตายเป็นคนร่างสูงใหญ่กว่าจำเลยมาก ที่จำเลยชักมีดออกแทงผู้ตายไปนั้น ได้ชื่อว่าเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

จึงพิพากษายืน