โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันใช้สากตำข้าวตีนายเที่ยง ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านในขณะจะเข้าจับกุมจำเลยตามหน้าที่ตายโดยเจตนาขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๐,๑๒๐ ริบสากของกลาง
ขั้นแรกนายเทียนจำเลยให้การว่าผู้ตายถือมีดไล่ทำร้ายจำเลย ๆ ตีผู้ตาย ๑ ที เพื่อป้องกันตัว และไม่มีเจตนาจะฆ่าผู้ตาย
นายสอนจำเลยปฏิเสธ
วันพิจารณาจำเลยทั้งสองรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยทั้ง ๒ มีความผิดตาม ก.ม. อาญา ม.๒๕๑ ,๑๒๐ วางโทษตาม ม.๒๕๑ อันเป็นบทหนักจำคุกจำเลยคนละ ๖ ปี ลดโทษตาม ม.๕๙ คนละกึ่งหนึ่ง คงจำคุกคนละ ๓ ปี ริบสากของกลาง
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตาม ม ๒๕๐
ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจำเลยทั้ง ๒ มีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๐ ข้อ ๒ ให้วางโทษประหารชีวิต จำเลยทั้ง ๒ รับสารภาพโดยดีลดโทษให้กึ่งหนึ่งตาม ม.๕๙ คงจำคุกจำเลยคนละ ๑๕ ปี สากของกลางริบ
จำเลยทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าการที่จำเลยใช้ไม้สากตำข้าวโตเท่าแข้งยาว ๑ วา ตีลงกลางศีร์ษะนายเที่ยงโดยแรง มีบาดแผลยาว ๑๑ ซม.กว้าง ๖ ซม.ถูกตีแล้วนายเที่ยงพูดไม่ได้ เช่นนี้ จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา
ส่วนความผิดของจำเลยจะต้องด้วย ม.๒๕๐ ฐานฆ่าเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ด้วยหรือไม่นั้น เห็นว่าข้อเท็จจริงไม่ได้ความว่าการที่นายเที่ยงผู้ตายเข้าจับกุมจำเลยผู้ตายได้รับมอบหมายจากผู้ใหญ่บ้านให้กระทำ แต่เป็นเรื่องที่ผู้ตายได้ทำไปเองโดยลำพังการกระทำของผู้ตายจึงไม่เป็นการกระทำตามอำนาจและหน้าที่ของผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน ตาม ม.๒๘ ทวิแห่ง พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ พ.ศ. ๒๔๕๗ แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่๒) พ.ศ.๒๔๘๖ ม.๗
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้จำคุกจำเลยทั้ง ๒ คน ๆ ละ ๑๕ ปี ตาม ม. ๒๔๙ ลดกึ่งหนึ่งตาม ม.๕๙ คงจำคุกไว้คนละ ๗ ปี ๖ เดือน ริบสากของกลาง