คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1842/2500

ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันเล่นไพ่เผทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยเล่นไพ่ผสมสิบ ดังนี้ ข้อเท็จจริงทางพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้อง ต้องยกฟ้องตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 192.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันเล่นพนันไพ่เผจำเลยปฏิเสธ แต่ในชั้นสอบสวนจำเลยรับว่าสมคบกันเล่นไพ่ผสมสิบ

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยเล่นไพ่ผสมสิบ ต่างกับข้อเท็จจริงที่โจทก์บรรยายในฟ้องจึงลงโทษ จำเลยไม่ได้ ตาม ป.วิ.อาญา มาตรา ๑๙๒ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ลงโทษตามฟ้อง

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พยานโจทก์ฟังไม่ได้ว่าจำเลยเล่นไพ่เผ ข้อหาของโจทก์สมคำรับสารภาพของจำเลยชั้นสอบว่าเป็นการเล่นไพ่ผสมสิบตามทางพิจารณาปรากฎว่า การเล่นไพ่เผและการเล่นไผ่ผสมสิบต่างกันมาก จึงต้องยกฟ้องโจทก์ตาม ป.วิ.อาญา มาตรา ๑๙๒ พิพากษากลับคำ พิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้บังคับคดีตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น.