คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1851/2499

จำเลยมีสาเหตุอาฆาตมาก่อนแล้วจึงได้มาลอบยิง ยิงนัดแรกถูกผู้เสียหายแต่ไม่ถึงแก่ความตาย อีก 10 นาทีจำเลยจึงได้หวนกลับมายิงอีก กระสุนปืนถูกผู้อื่นถึงแก่ความตายโดยจำเลยสำคัญตัวผิด เช่นนี้ถือว่าการกระทำของจำเลยเป็นการกระทำโดยพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนโดยพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมาย และมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต

จำเลยต่อสู้ว่าป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่า จำเลยได้กระทำผิดดังข้อหา ให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๕๐ (๓) ซึ่งเป็นบทหนัก วางโทษประหารชีวิต แต่ให้ลดตาม ม.๕๙ กึ่งหนึ่งคงจำคุกไว้ตลอดชีวิต

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยมีสาเหตุอาฆาตนายวารีจำเลยได้ลอบยิงนายวารี ๑ นัดถูกไหล่ขวาแล้ววิ่งหนีไป นายวารีไม่ตาย ต่อมาอีก ๑๐ นาทีจำเลยได้กลับมายิงอีก แต่กระสุนปืนถูกนายหน่วงซึ่งมาเยี่ยมโดยจำเลยเข้าใจว่าเป็นนายวารี และนายหน่วงถึงแก่ความตาย จึงเป็นการฆ่าโดยเจตนาประกอบด้วยความพยายามโดยความพยาบาทมาดหมาย ศาลฎีกาพิพากษายืน.