คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1856/2529

ผู้ร้องยื่นอุทธรณ์และศาลชั้นต้นมีคำสั่งในวันเดียวกันนั้นว่าให้ผู้ร้องนำส่งสำเนาให้ผู้คัดค้านภายใน 15 วัน ผู้ร้องหรือผู้แทนไม่จัดการนำส่งภายในกำหนดเวลาดังกล่าว ดังนี้ กรณีเป็นเรื่องที่ศาลชั้นต้นมีอำนาจสั่งได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 70 วรรคท้าย และกำหนดเวลาดังกล่าวก็เป็นเวลาที่สมควรแล้ว การที่ผู้ร้องไม่ดำเนินคดีภายในเวลาดังกล่าวจึงเป็นการทิ้งฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 174(2) ศาลอุทธรณ์ชอบที่จะจำหน่ายคดีตามมาตรา 132(1) ประกอบด้วยมาตรา 246 แม้ผู้ร้องจะได้เสียค่าใช้จ่ายในการนำส่งสำเนาอุทธรณ์ไว้ล่วงหน้าก็ไม่ทำให้ผู้ร้องหมดหน้าที่ที่จะต้องจัดการนำส่งสำเนาตามคำสั่งของศาลชั้นต้น.

ผู้ร้องยื่นคำร้องขอว่า กรมศิปากรามีหนังสือแจ้งให้ผู้ร้องทราบว่าอาคารของผู้ร้องมีคุณค่าโดยลักษณะเป็นโบราณสถานตามพระราชบัญญัติโบราณสถานฯ พ.ศ. ๒๕๐๔ กรมศิลปากรจะดำเนินการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานตามกฎหมายต่อไปขอให้ศาลมีคำสั่งให้กรมศิลปากรระงับการกระทำดังกล่าว

ผู้คัดค้านทั้งสองคัดค้านว่า กรมศิลปากรยังมิได้ประกาศขึ้นทะเบียนอาคารตามคำร้องเป็นโบราณสถานตามกฎหมาย และผู้ร้องมิได้ใช้สิทธิร้องต่อศาลภายในเวลาที่กฎหมายกำหนด ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว มีคำสั่งยกคำร้อง

ผู้ร้องอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้วมีคำสั่งให้จำหน่ายคดี

ผู้ร้องฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ปรากฏว่าผู้ร้องยื่นอุทธรณ์เมื่อวันที่ ๑๕ เมษายน ๒๕๒๘ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งในวันเดียวกันว่า 'รับสำเนาให้อธิบดีกรมศิลปากรผู้คัดค้าน โดยให้ผู้ร้องนำส่งภายใน๑๕ วัน' วันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๒๘ หัวหน้างานเดินหมายและประกาศของกรมบังคับคดีรายงานว่าพ้นกำหนด ๑๕ วันแล้ว ผู้อุทธรณ์หรือผู้แทนผู้อุทธรณ์ไม่มานำส่ง ตามข้อเท็จจริงดังกล่าวเป็นกรณีที่ศาลชั้นต้นสั่งให้ผู้ร้องเป็นผู้จัดการนำส่งภายในกำหนดเวลา๑๕ วัน ซึ่งศาลชั้นต้นมีอำนาจที่จะสั่งได้โดยชอบ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๗๐ วรรคท้าย ที่แก้ไขแล้วทั้งกำหนดเวลาที่ศาลชั้นต้นกำหนดเป็นเวลาที่สมควรแล้ว การที่ผู้ร้องไม่ดำเนินคดีภายในเวลาที่ศาลชั้นต้นกำหนดจึงถือได้ว่าผู้ร้องทิ้งฟ้อง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา๑๗๔(๒) ศาลอุทธรณ์ชอบที่จะจำหน่ายคดีตามที่กำหนดไว้ในมาตรา๑๓๒(๑) ประกอบด้วยมาตรา ๒๔๖ ส่วนที่ผู้ร้องกล่าวอ้างมาในฎีกาว่าได้ไปเสียค่าใช้จ่ายในการนำส่งสำเนาอุทธรณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วนั้น ถึงแม้ข้ออ้างของผู้ร้องจะเป็นจริงก็ไม่ทำให้ผู้ร้องหมดหน้าที่ที่จะต้องจัดการนำส่งตามคำสั่งขอศาลชั้นต้น คำสั่งศาลอุทธรณ์ชอบแล้ว

พิพากษายืน.