คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 186/2471

ศาลล่างวางบทผิดทำหลักฐานเท็จแล้วไปแจ้งต่ออำเภอ

ปัญหาขั้นมาสู่ ศาลฎีกาฉะเพาะนายเลาะหักเท่านั้น

ข้อเท็จจริงปรากฏว่านายเลาะหักโกรธนายเหล็บ เพราะนายเหล็บไปเบิกความเปนพยานในเรื่องที่นายเลาะหักต้องหาว่าลักโค นายเลาะหักนายแก้วแลนายหมุดจำเลยทั้ง ๓ ในคดีได้นำโคไปผูกซ่อนไว้ในสวน ต. ใกล้กับสวนนายเหล็บ เพื่อใส่ร้ายนายเหล็บ เพราะฉะนั้นการกระทำของนายเถาะหักได้ร่วมคิดกับนายแก้วนายหมุด เมื่อ จำเลยเอาความเท็จไปแจ้งต่อเจ้าพนักงาน จำเลยต้องมีผิดศาลฎีกาจึงตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ให้ลงโทษนายเถาะพัก ๖ เดือนตามมาตรา ๑๑๘ ไม่ใช่มาตรา ๑๕๙ กับให้จำเลยช่วยกันเสียค่าเสียหาย ๒๐๐ บาท ให้แก่นายเหล็บซึ่งเปนโจทก์ในคดีนี้ด้วย