คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 186/2473

ลูกหนี้อนุญาตให้เจ้าหนี้ไปขนเข้ามาเพื่อหักใช้หนี้กันนั้น เจ้าหนี้ไม่มีผิดฐานลักทรัพย์

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๒๘๘ และ๒๙๓

ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยเปนเจ้าหนี้เจ้าทรัพย์ ได้ไปทวงเข้าของเจ้าทรัพย์มาในเวลาที่เจ้าทรัพย์ไม่อยู่ แต่จำเลยได้ตวงเอามาพอดีกับจำนวนที่เจ้าทรัพย์เปนลูกหนี้อยู่ ทั้งในเข้าวันเกิดเหตุนั้น ภรรยาเจ้าทรัพย์ยังบอกให้จำเลยไปทวงเอาเข้ามาเช่นนี้

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๙๓ ให้จำคุกไว้คนละ ๖ เดือน

ศาลฎีกาตัดสินยื่นตามศาลอุทธรณ์ว่า เมื่อเจ้าทรัพย์เปนลูกหนี้ได้อนุญาตให้จำเลยไปขนเข้าเอามา จำเลยขนพอกับจำนวนหนี้เพื่อหักใช้หนี้เช่นนี้จำเลยยังไม่มมีผิดฐานลักทรัพย์ จึงให้ยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยไป