คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 187/2488

ทำสัญญายอมความต่อศาล ๆ จดว่าโจทก์ยอมให้ที่พิพาทหมายเลข 3 กับที่หมายเลข 1 กับหมายเลข 2 โจทก์จำเลยตกลงกันแบ่งคนละครึ่งนั้นหมายความว่าที่หมายเลข 3-1 โจทก์ยอมยกให้จำเลยทั้งแปลง ส่วนหมายเลข 2 โจทก์จำเลยแบ่งกันคนละครึ่ง.

โจทก์จำเลยทำสัญญายอมต่อศาลว่าโจทก์ยอมให้ที่พิพาทหมายเลข ๓ กับที่พิพาทหมายเลข ๑ กับที่หมายเลข ๒ โจทก์จำเลยตกลงกันแบ่งคนละครึ่ง ฯลฯ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าตามยอมโจทก์ให้พิพาทหมายเลข ๓ และ ๑ แก่จำเลย ส่วนที่หมายเลข ๒ นั้นโจทก์จำเลยยอมแบ่งกันคนละครึ่ง

ศาลอุทธรณ์ เห็นว่าโจทก์จำเลยตกลงแบ่งที่พิพาททั้ง ๓ แปลงคนละครึ่ง

ศาลฎีกาเห็นว่าการแปลตามนัยที่ศาลชั้นต้นแปลมานั้นถูกต้องแล้วเพราะถ้าตกลงแบ่งคนละครึ่งทั้งสามแปลงก็คงเขียนว่าที่ดินหมาย ๓-๑-๒ แต่ศาลเขียนว่าที่ดินหมายเลข ๓ กับหมายเลข ๑ ในตอนต้นว่าโจทก์ยอมให้ ต่อเขียนมากับที่ดินหมาย ๒ โจทก์จำเลยแบ่งกันคนละครึ่ง คำว่า กับ ในประโยคหลังแสดงว่าเป็นคนละตอนกันตอนต้น ดังนี้เมื่อโจทก์นำยึดที่ดินของภรรยาจำเลยคือหมายเลข ๑ และ ๓ แล้วโจทก์จึงยึดได้หมด จึงพิพากษายกคำร้องขัดทรัพย์