คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1872/2499

ทางที่ชาวนาข้างเคียงต่างนำเกวียนผ่านเมื่อสิ้นฤดูเก็บเกี่ยวมากว่า 10 ปีทางนี้ย่อมตกอยู่ในภาวะจำยอมโดยอายุความ ซึ่งผู้เป็นเจ้าของจำต้องยอมให้เกวียนผ่านเมื่อสิ้นฤดูเก็บเกี่ยว.

โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยเปิดทางเกวียนในที่ของจำเลย อ้างว่าโจทก์ประชาชนได้ใช้มา ๓๐ ปีเศษ จำเลยให้การว่าโจทก์ขุดผ่านเข้ามาโดยขออนุญาต มิใช่ทางสาธารณะ ฟ้องเคลือบคลุม

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าเป็นทางภาระจำยอม พิพากษากลับให้จำเลยเปิดทางเดินเช่นเดิม

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าโจท์กและชาวนาใกล้เคียงได้ใช้สิทธิเดินเกวียนตามเส้นทางรายพิพาทมากว่า ๑๐ ปีแล้ว หาใช่ว่าต้องขออนุญาตผ่านที่ของจำเลยดังข้อต่อสู้ไม่ เส้นทางรายพิพาทในที่ดินของจำเลยจึงต้องตกอยู่ในภาระจำยอมโดยอายุความตาม ป.พ.พ. ม.๑๔๐๑ ประกอบด้วย ม.๑๓๘๒ ซึ่งจำเลยผู้เป็นเจ้าของต้องยอมให้โจทก์เดินเกวียนผ่านเมื่อสิ้นฤดูเก็บเกี่ยวตามเคย โดยนับที่บัญญัติไว้ใน ม. ๑๓๘๗

พิพากษายืน.