คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 188/2471

เมื่อของร้ายตกอยู่แก่จำเลย ๆ ต้องนำสืบให้สม ถ้าไม่สมต้องมีโทษ คดีนี้ปรากฎตามพิพากษาศาลเดิมว่ามูลฝิ่น โจทก์สืบไม่ได้ว่าเปนมูลฝิ่นเถื่อนหรือมูลฝิ่น รัฐบาล ศาลจึงฟังว่า เปนมูลฝิ่นรัฐบาล จึงให้คืนไป โจทก์ไม่ได้ฎีกาเรื่องมูลฝิ่นขึ้นมา

คดีนี้ปรากฏว่า เจ้าพนักงานจับเนื้อฝิ่นแลมูลฝิ่นได้ในโรงของจำเลย ๆ แจ้งว่า ย. นำมาฝากไว้ครั้นคดีถึงศาลจำเลยให้การว่า คงจะเปนของ ช. ผู้รับสินบลกับพวกสมคบกันเอาเข้ามาซ่อนไว้ แต่เรื่องนี้ จำเลยนำสืบแสดงให้สมข้อต่อสู้ไม่ได้ว่า ผู้ใดเปนผู้เอาเข้ามาไว้ดังนี้

ฎีกาตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยสืบไม่สมต้องมีผิดตาม พรบ ฝิ่น พ.ศ. ๒๔๖๔ ม. ๓๖ ให้ปรับจำเลย ๘๐ บาท ฝิ่นของกลางให้ริบ ส่วนมูลฝิ่นนั้นให้คนแก่จำเลยไป ถ้าไม่มีค่าปรับเสียให้จัดการตามมาตรา ๑๘