คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 188/2474

หลักวินิจฉัย ฟ้อง,ตัดสิน ฟ้องว่าจำเลยทั้ง 2 ตี เขา แต่พิจารณาปรากฏว่าจำเลยคน 1 ตี อีกคน 1 โดดเข้าแทง แต่ฟ้องโจทก์มิได้กล่าวความให้ชัดเจนแลไม่อ้างกฎหมายให้ลงโทษฐานตัวการด้วยกันดังนี้จะลงโทษจำเลยคนโดดเข้าแทงไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้ไม้ตี ป.บาดเจ็บ ทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยทั้ง ๒ ไปยืนดูการมโหรศพอยู่ข้าง ๆ ป. นายขมจำเลยใช้ไม้ตีศรีษะ ป.แตก แล้วนายเนื่องจำเลยถือมีดกะโดดเงื้อจะแทง ป.แต่หารมีผู้จับมือไว้ แล้วจำเลยทั้ง ๒ ก็วิ่งหนีไป จึงมีปัญหาว่าจะวินิจฉัยว่าจำเลยสมคบกันทำร้าย ป. ได้หรือไม่

ศาลเดิมฟังว่านายขมจำเลยผู้เดียวมีผิด ตามาตรา ๒๕๔.

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามพฤตติการณ์ของจำเลยฟังได้ว่าสมคบกันมาทำร้าย ป.แต่แรก จำเลยทั้ง ๒ ต้องมีผิดฐานตัวการด้วยกันตาม ม.๒๕๔ - ๖๓ ฯ

นายเนื่องผู้เดียวฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าฟ้องโจทกืมิได้กล่าวให้แจ่มแจ้งชัดเจน ทั้งไม่ล้างบทกฎหมายให้ลงโทษจำเลยฐานเป็นตัวการทำผิดด้วยกัน ดังนี้ ที่ศาลอุทธรณ์ลงโทษนายเนื่องจำเลยนั้นยังมิชอบจึงตัดสินแก้ศาลอุทธรณ์ให้ยกข้อที่ลงโทษนายเนื่องจำเลยเสีย