โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นบุตรและทายาทของนายฉุย เจ้าของที่ดินโฉนดที่ ๑๒๙๒ นายฉุยตาย จำเลยที่ ๒ ได้สมคบคิดกับจำเลยที่ ๑ ยื่นคำขอรับมรดกที่ดินดังกล่าว โดยจำเลยที่ ๒ อ้างว่าเป็นบุตรนายฉุนซึ่งเป็นความเท็จ ทั้งนี้ โดยจำเลยที่ ๒ มอบอำนาจให้จำเลยที่ ๑ จัดการรับมรดกแล้วขายฝากไว้กับจำเลยที่ ๑ และต่อมายังจดทะเบียนสละสิทธิการไถ่ที่ดินที่ขายฝากนั้นขอให้พิพากษาว่าการรับโอนมรดก การขายฝากและการสละสิทธิไถ่ถอนการขายฝากที่ดินดังกล่าวเป็นไปโดยมิชอบให้เพิกถอนทำลาย ฯลฯ
จำเลยที่ ๑ ต่อสู้ว่า ได้กรรมสิทธิ์ในที่ดินพิพาทโดยเสียค่าตอบแทนโดยสุจริต และได้จดทะเบียนสิทธิโดยชอบด้วยกฎหมาย
จำเลยที่ ๒ ต่อสู้ว่า จำเลยที่ ๒ เป็นบุตรนายฉุน โจทก์ตกลงให้จำเลยที่ ๒ นำที่ดินพิพาทไปขายฝากเอาเงินมาใช้จ่ายทำศพบิดา
ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยที่ ๒ เป็นบุตรนายมูล โจทก์ไม่ได้มอบให้จำเลยที่ ๒ รับมรดกที่ดินพิพาทเฉพาะส่วนของนายฉุนเพื่อไปขายฝากจำเลยที่ ๑ หากแต่จำเลยที่ ๒ แจ้งเท็จว่าเป็นบุตรนายฉุน จึงได้กรรมสิทธิ์ที่ดินมาโดยไม่ชอบ การที่จำเลยที่ ๒ เอาที่ดินเฉพาะส่วนของนายฉุนไปขายฝากไว้แก่จำเลยที่ ๑ แล้วต่อมาจดทะเบียนปลดเงื่อนไขในการไถ่ไม่ทำให้จำเลยที่ ๑ มีกรรมสิทธิ์ในที่ดิน พิพากษาให้เพิกถอนการรับโอนมรดกที่ดินพิพาทเฉพาะส่วนของนายฉุนบิดาโจทก์ และให้เพิกถอนการขายฝากและการสละสิทธิไถ่ถอนการขายฝาก คำขอนอกจากนี้ให้ยก
จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยที่ ๑ ฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ ๒ เป็นบุตรนายมูล ไม่ใช่บุตรนายฉุน จำเลยที่ ๒ ไปขอรับมรดกที่ดินพิพาทของนายฉุนและขายฝากให้จำเลยที่ ๑ แล้วจดทะเบียนสละสิทธิไถ่ถอนการขายฝากโดยโจทก์ไม่ทราบ โจทก์มิได้เชิดให้จำเลยที่ ๒ มาทำการรับมรดกและทำการขายฝากแก่จำเลยที่ ๑ เพื่อเอาเงินไปจัดการศพนายฉุน
ศาลฎีกาวินิจฉัยต่อไปว่า แม้โจทก์จะมิได้นำสืบว่าจำเลยที่ ๑ กับจำเลยที่ ๒ สมคบคิดกันกระทำมิชอบในเรื่องการขายฝากและไม่ไถ่การขายฝาก แต่เมื่อทำโดยปราศจากการรู้เห็นยินยอมของโจทก์ซึ่งเป็นทายาทที่แท้จริงของนายฉุนโจทก์ก็ชอบที่จะขอให้เพิกถอนนิติกรรมที่จำเลยทั้งสองกระทำต่อกันนั้นเสียได้ เพราะจำเลยที่ ๒ ได้สิทธิทางทะเบียนมาโดยไม่ชอบ จำเลยที่ ๑ ผู้รับโอนจากจำเลยที่ ๒ ย่อมไม่มีสิทธิดีกว่าผู้โอน
พิพากษายืน