โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีลำกล้องปืนชะนิดบรรจุกะสุนทางปากกะบอกกับแช้เหล็กสำหรับล้างลำกล้องปืนอันเป็นส่วนหนึ่งของอาวุธปืนที่ใช้ยิงได้ไว้ในครอบครัวโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษ
จำเลยให้การว่าจำเลยมีลำกล้องปืน ๑ อันแช่เหล็กสำหรับลำกล้องปืน ๑ อันไว้ในครอบครัวโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ลำกล้องปืนนี้มิได้ไว้สำหรับใช้ประกอบการยิงจะยิงได้หรือไม่ทราบจำเลยเก็บตกมาได้และเอาลำกล้องปืนมาเพื่อใช้ทำด้ามมีดและแช่เหล็กใช้สำหรับแทงของต่าง ๆ
โจทก์จำเลยไม่สืบพยาน ศาลชั้นต้นเห็นว่าเมื่อโจทก์ไม่นำสืบว่าของกลางที่โจทก์กล่าวมานี้เป้นอาวุธปืนที่ใช้ยิงได้ จำเลยก็ไม่ควรมีความผิดพิพากษายกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนแต่อธิบดีศาลอุทธรณ์แย้งว่าลำกล้องปืนเป็นส่วนหนึ่งของอาวุธปืนตามความใน ม.๔(๑) แห่ง พ.ร.บ.อาวุธปืนควรพิพากษาลงโทษจำเลย
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นพ้องกับความเห็นแย้งว่า ลำกล้องปืนเป็นส่วนหนึ่งของปืนจำเลยมีไว้โดยมิ"ด้รับอนุญาตก็ต้องมีความผิดและการที่จะเรียกว่าลำกล้องอาวุธปืนก็ได้ความเท่ากัน จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ลงโทษปรับจำเลย ๔ บาทลดกึ่ง ๑ เหลือ ๒ บาท ลำกล้องปืนให้ริบแต่แช่ล้างผืนไม่ใช่ส่วนหนึ่งส่วนใดของปืน ไม่เป้นของผิดกฎหมายให้คืนจำเลยไป