คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1892/2492

ในคดีเรื่องก่อนโจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย ซึ่งศาลพิพากษาว่าขับไล่ไม่ได้ เพราะโจทก์ยังไม่ได้เข้าครอบครองที่ดิน คดีถึงที่สุดแล้ว โจทก์มาฟ้องจำเลยคนเดียวกันนั้นอีก โดยเพิ่มข้อหาว่า จำเลยอาศัยอยู่ในที่ดินส่วนหนึ่ง ดังนี้ถือว่าเป็นฟ้องซ้ำ.

ได้ความว่า โจทก์ยื่นฟ้องจำเลยซึ่งในคดีก่อน ยังไม่ทันสืบพยาน ศาลชั้นต้นยกฟ้องเสีย อ้างเหตุว่าโจทก์ฟ้องขับไล่ไม่ได้ เพราะโจทก์ยังไม่ได้เข้าครอบครองที่ดิน ตามคดีแดงที่ ๒๓๒/๒๔๙๑ ซึ่งถึงที่สุดแล้ว โจทก์มาฟ้องจำเลยอีก โดยเพิ่มข้อหาว่า จำเลยอาศัยอยู่ในที่ดินส่วนหนึ่ง

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่า ไม่เป็นฟ้องซ้ำ

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องคดีนี้กับฟ้องคดีก่อนคู่ความเดียวกัน ประเด็นว่าที่ดินเป็นของใคร เป็นประเด็นที่ได้วินิจฉัยโดยอาศัยเหตุอย่างเดียวกัน จึงเป็นฟ้องซ้ำ

พิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์และให้ยกฟ้อง