คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1893/2492

ผู้ที่จะมีความผิดตามพ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 มาตรา 10 ต้องปรากฏว่าได้ขนย้ายข้าวจากเขตจังหวัดหนึ่งไปยังจังหวัดอื่น หากขนย้ายในเขตจังหวัดเดียวกันแล้วไม่ผิดตามมาตรานี้

และเมื่อไม่ผิดตามมาตรา 10 แล้วจะใช้พ.ร.บ.สำรวจและห้ามกักกันข้าว(ฉบับที่ 2)2489 มาใช้บังคับไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันขนย้ายข้าวเปลือกออกจากจังหวัดสุราษฎร์ธานีไปทางทะเล นำไปยังจังหวัดชุมพร โดยไม่ได้รับอนุญาตข้อเท็จจริงได้ความว่า จำเลยเอากะปิไปแลกข้าวเปลือกที่เขตจังหวัดสุราษฎร์ธานีได้ราว 50 ถัง นำจะเอาไปขายที่บ้านดอนในเขตจังหวัดสุราษฎร์ธานีนั้นเอง เรือบรรทุกข้าวเปลือกออกแต่ปากอ่าวไชยาก็ถูกจับ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่า จำเลยผิดพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 มาตรา 10, 13 และพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว (ฉบับที่ 2) 2489 มาตรา 6 ให้จำคุกคนละ 5 ปี

จำเลยฎีกา

ผู้พิพากษาผู้พิจารณารับรองให้ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงดังกล่าวและเห็นว่าจำเลยไม่ได้ขนย้ายข้าวออกนอกเขตจังหวัดสุราษฎร์ธานีไปยังจังหวัดอื่น จึงไม่เป็นการฝ่าฝืนมาตรา 10 ซึ่งมาตรา 13 เป็นบทกำหนดโทษ และเมื่อไม่ฝ่าฝืนมาตรา 10 ก่อนแล้ว ก็ใช้พระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว (ฉบับที่ 2) 2489 บังคับไม่ได้

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง