คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1902/2492

โจทก์เป็นนายกเทศมนตรีและเป็นทนายฝ่ายโจทก์ในคดีเรื่องหนึ่ง จำเลยเป็นทนายฝ่ายจำเลยในคดีนั้นในระหว่างสืบพยานจำเลยได้กล่าวว่า"ถามพยานอย่างโง่ ถามอย่างนั้นไม่ได้ไม่เกี่ยวกับประเด็นอะไร เป็นเทศมนตรีไม่เห็นดีอะไร" ดังนี้ เป็นถ้อยคำต่ำช้าอันสามัญชนไม่พึงกล่าว แต่ยังไม่ถึงขั้นใส่ความ หรือเป็นถ้อยคำหมิ่นประมาท

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นนายกเทศมนตรีเมืองภูเก็ตและเป็นทนายฝ่ายโจทก์ในคดีดำที่ 31/2491 จำเลยเป็นทนายฝ่ายจำเลยในคดีนั้นในระหว่างสืบคดีดังกล่าวนั้น จำเลยได้กล่าวคำหมิ่นประมาทโจทก์ว่า"ถามพยานอย่างโง่ ถามอย่างนั้นไม่ได้ ไม่เกี่ยวกับประเด็นอะไรเป็นเทศมนตรี ไม่เห็นดีอะไร" ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 282, 339

ศาลชั้นต้นตรวจฟ้องแล้วเห็นว่า ถ้อยคำที่โจทก์หาไม่มีลักษณะเป็นการใส่ความหรือหมิ่นประมาท พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ถ้อยคำที่จำเลยกล่าวเป็นถ้อยคำอันสาธุชนย่อมไม่พึงกล่าว แต่ยังไม่ถึงขั้นใส่ความ หรือเป็นถ้อยคำหมิ่นประมาท

พิพากษายืน