คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 192-193/2479

เหตุลักษณะคดีอาญา จำเลยเข้าไปจับสัตว์น้ำในที่ของผู้อื่นซึ่งอยู่ติดต่อกับเขตต์ที่จำเลยได้รับผูกขาดโดยจำเลยเชื่อโดยสุจริตว่าาตนมีสิทธิที่จะจับได้ดังนี้ ยังไม่มีผิดฐานบุกรุก

เหตุลักษณคดี ศาลอุทธรณ์มีอำนาจปล่อยตัวจำเลยซึ่งมิได้อุทธรณ์ขึ้นมาได้ ถ้าเป็นเหตุอยู่ในลักษณคดี

ได้ความว่า ส.จำเลยเป็นนายอากรได้รับผูกขาดจับสัตว์น้ำที่ ๆ ส.จำเลยรับผูกขาดนี้ ปรากฎว่าอยู่ติดกับบ่อปลาของโจทก์ แลมีน้ำไหนต่อเนื่องไปมาถึงกัน จำเลยกับพวกได้เข้าไปจับปลาในที่ ๆ จำเลยได้รับผูกขาดแลในบ่อปลาของโจทก์ด้วยโดยเข้าใจว่า ตนมีอำนาจจะจับได้ ทั้งยังได้เชิญพนักงานไปเพื่อรักษาเหตุการณ์ด้วย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษ ย. ค. ส. ว. จำเลยตามมาตรา ๓๒๘

ค.ส.แล ว.อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องปล่อยตัวจำเลยทั้ง ๔ คนไป

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าตามพฤติการณ์แสดงโดยชัดว่า จำเลยไม่มีเจตนาทุจจริตแลเข้าใจว่าตนมีสิทธิเข้าไปจับปลาได้ตามที่ได้รับอนุญาต จำเลยยังไม่มีผิดฐานบุกรุก จึงพิพากษายินตามศาลอุทธรณ์