คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 192/2495

ผู้ตายกับจำเลยไปช่วยเขาไถนาด้วยกัน เมื่อไถนาเสร็จแล้วมีการเลี้ยงสุราอาหาร ผู้ตายกินอิ่มแล้วเดินไปที่จำเลย ตีศีร์ษะจำเลย 2 ทีแล้ววิ่งหนี จำเลยวิ่งไล่ไปทันที่คูน้ำข้างถนน เข้าปล้ำกัน ปรากฎว่าผู้ตายมีบาดแผลถูกแทง 6 แห่ง เป็นบาดแผลสาหัส 2 แห่ง ผู้ตายขาดใจตายในวันนั้น ดังนี้ เป็นเรื่องจำเลยกระทำไปโดยบรรดาลโทษะ หาใช่เป็นเรื่องป้องกันไม่

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249 จำคุก 15 ปี ลดโทษ-ตามมาตรา 59 หนึ่งในสาม คงจำคุก 10 ปี ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยกระทำไปโดยบรรดาลโทษะจึงลดโทษให้ตามมาตรา 55 อีกกึ่งหนึ่ง คงจำคุก 5 ปี ดังนี้จำเลยฎีกาว่าจำเลยได้กระทำการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ได้

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา

๒๔๙

จำเลยต่อสู้ว่าป้องกันตัว

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙ ให้จำคุก ๑๕ ปี ลดตามมาครา ๕๙ หนึ่งในสาม คงเหลือโทษจำคุก ๑๐ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยกระทำผิดในขณะบรรดาลโทษะ จึงลดโทษให้ตามมาตรา ๕๕ กึ่งหนึ่ง กับลดตามมาตรา ๕๙ หนึ่งในสามคงเหลือโทษจำคุก ๕ ปี

จำเลยฎีกาว่า ได้กระทำการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

ศาลฎีกาตรวจสำนวนแล้ว คดีได้ความว่าในวันเกิดเหตุ นายแดงผู้ตายกับจำเลยไปช่วยนายเคลื่อนไถนาเมื่อไถนาเสร็จแล้ว มีการเลี้ยงสุราอาหาร ผู้ตายกินอิ่มแล้วเดินไปที่จำเลย ตีศีร์ษะจำเลย ๒ ที แล้ววิ่งหนี จำเลยวิ่งไล่ไปทันที่คูน้ำข้างถนน เข้าปล้ำกัน จำเลยใช้มีดแทงผู้ตาย ปรากฎว่าผู้ตายมีบาดแผลถูกแทง ๖ แห่ง เป็นบาดแผลสาหัส ๒ แห่ง ผู้ตายขาดใจตายในวันนั้น

กรณีแสดงให้เห็นว่า จำเลยกระทำไปโดยบรรดาลโทษะหาใช่เป็นเรื่องป้องกันไม่

จึงพิพากษายืน