โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นผู้จัดการมรดกของนายยุทธตามคำสั่งศาลจำเลยเป็นลูกหนี้นายยุทธ ๒๐๐,๐๐๐ บาท โดยออกเช็คให้ไว้เพื่อชำระหนี้ดังกล่าว โจทก์เพิ่งจะพบเช็คหลังจากนายยุทธตายแล้วจึงได้ลงวันที่ในเช็คโดยสุจริต แล้วนำเช็คเข้าบัญชีของโจทก์เพื่อเรียกเก็บเงิน แต่ธนาคารปฏิเสธการจ่ายเงิน ขอให้บังคับจำเลยชำระเงินพร้อมด้วยดอกเบี้ย
จำเลยให้การว่า เจ้ามรดกมิใช่ผู้ทรงเช็คโดยชอบด้วยกฎหมายลายมือชื่อในเช็คไม่ใช่ของจำเลย โจทก์ลงวันที่ในเช็คพิพาทโดยไม่สุจริต เช็คพิพาทจึงเป็นเช็คไม่มีวันที่สั่งจ่าย ไม่มีมูลหนี้ โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง ฟ้องโจทก์ขาดอายุความ ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยชำระเงิน ๒๐๐,๐๐๐ บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยเป็นผู้ลงนามสั่งจ่ายเช็คพิพาท นายยุทธเป็นผู้ทรงเช็คพิพาทโดยชอบด้วยกฎหมาย แต่นายยุทธตายก่อนที่จะนำเช็คพิพาทไปขึ้นเงิน เมื่อโจทก์พบเช็คพิพาทปรากฏว่าเช็คพิพาทมิได้ลงวันออกเช็ค โจทก์จึงได้กรอกวันเดือนปีในเช็คพิพาทนำเข้าบัญชีเรียกเก็บเงิน แต่ธนาคารตามเช็คปฏิเสธการจ่ายเงิน การที่จำเลยเว้นวันออกเช็คพิพาทไว้ก็โดยเจตนาจะให้นายยุทธลงวันออกเช็คเอาเองในภายหลัง และโจทก์ในฐานะผู้จัดการมรดกนายยุทธชอบที่จะลงวันออกเช็คพิพาทได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา ๙๑๐ ประกอบ มาตรา ๙๘๙ โจทก์ลงวันออกเช็คเมื่อวันที่ ๒๓ พฤษภาคม ๒๕๒๑ โจทก์ฟ้องจำเลยเป็นคดีนี้เมื่อวันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๒๑ ยังไม่เกิน ๑ ปี คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ
พิพากษายืน