คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1937/2531

จำเลยเอามีดพร้าวางบนคอผู้เสียหายแล้วเกิดการแย่งมีดกันทำให้บริเวณต้นคอด้านซ้านของผู้เสียหายมีรอยถูกกระแทกด้วยของแข็งเป็นปื้นสีแดงและมีรอยถลอกเป็นเส้นยาว 3นิ้วฟุต ดังนี้ ยังถือไม่ได้ว่าเป็นบาดแผลถึงกับเป็นเหตุให้รับอันตรายแก่กาย จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 391.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288,80

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงน่าเชื่อตามคำเบิกความของจำเลยว่าบาดแผลของผู้เสียหายเกิดจากจำเลยเอามีดพร้าของกลางวางบนคอผู้เสียหาย แล้วเกิดการแย่งมีดกันขึ้น ไม่ใช่เกิดจากจำเลยฟันผู้เสียหาย บาดแผลดังกล่าวแพทย์ผู้ตรวจให้ความเห็นว่าบริเวณต้นคอด้านซ้ายมีรอยกระแทกด้วยของแข็งเป็นปื้นสีแดงและมีรอยถลอกเป็นเส้นยาว 3 นิ้วฟุตเท่านั้นยังถือไม่ได้ว่าเป็นบาดแผลถึงกับเป็นเหตุให้รับอันตรายแก่กาย จำเลยจึงมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 391

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 391.