คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1949/2520

ที่ดินมือเปล่าของโจทก์ จำเลยไปแจ้ง ส.ค.1 ว่าเป็นของจำเลย เมื่อศาลพิพากษาว่าที่ดินนั้นเป็นของโจทก์แล้ว ไม่จำเป็นต้องพิพากษาให้จำเลยไปดำเนินการขอถอนชื่อจำเลยจาก ส.ค.1 เพราะการแจ้ง ส.ค.1 ไม่ก่อให้เกิดสิทธิแก่ผู้แจ้งแต่อย่างใด

โจทก์ฟ้องว่า ที่ดินเป็นของโจทก์ให้จำเลยแจ้ง ส.ค.1แทน แต่จำเลยกลับแจ้ง ส.ค.1 ในนามของจำเลยเอง ขอให้บังคับจำเลยไปถอนชื่อออกจาก ส.ค.1 แล้วใส่ชื่อโจทก์แทน เมื่อการถอนชื่อจำเลยออกจาก ส.ค.1 ไม่จำเป็นศาลย่อมพิพากษาว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์ได้

โจทก์ฟ้องว่า ที่ดินตาม ส.ค.1 เลขที่ 104 เป็นของโจทก์ โจทก์ครอบครองตลอดมา พ.ศ. 2497 โจทก์ให้จำเลยซึ่งเป็นบุตรคนโตไปแจ้งการครอบครองแทนต่อมาโจทก์ไปขอออกโฉนดจึงทราบว่าจำเลยแจ้งการครอบครองในนามของจำเลยเอง และจำเลยไม่ยอมถอนชื่อจำเลยออกจาก ส.ค.1 จึงขอให้บังคับจำเลยไปถอนชื่อออกจาก ส.ค.1 และใส่ชื่อโจทก์แทน

จำเลยให้การว่า ที่พิพาทเป็นของจำเลยได้มาโดยบิดายกให้ จำเลยแจ้งส.ค.1 เป็นของจำเลย ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยไปแจ้ง ส.ค.1 เพื่อตนเอง พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังว่า ที่พิพาทเป็นของโจทก์ โจทก์ให้จำเลยไปแจ้ง ส.ค.1แทน จำเลยแจ้งเอาเป็นของตนเอง พิพากษากลับให้จำเลยไปดำเนินการถอนชื่อจำเลยออกจาก ส.ค.1 แล้วใส่ชื่อโจทก์แทน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า โจทก์เป็นเจ้าของมีสิทธิครอบครองในที่พิพาทแต่เห็นว่าเมื่อศาลพิพากษาว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องดำเนินการขอถอนชื่อจำเลยออกจาก ส.ค.1 แล้วใส่ชื่อโจทก์แทน เพราะการแจ้ง ส.ค.1 ไม่ก่อให้เกิดสิทธิแก่ผู้แจ้งแต่อย่างใด

พิพากษาแก้เป็นว่า ที่พิพาทเป็นของโจทก์ นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์