คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 195/2477

+หาว่าสมคบกันทำ+ใช้หนังสือปลอม เมื่อ+พิจารณาไม่เชื่อว่าคนหนึ่งให้ผู้ทำหนังสือก็ปลอมแล้ว หาในข้อวินิจฉัยเลยไปถึงผู้ใช้หนังสือปลอมว่าไม่มีความผิด+ไม่ เพราะเป็นคนละเรื่องหาใช่ลักษณคดีความผิด +เดียวกันไม่

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันปลอมหมายพะยานของศาลจึงขอให้ลงโทษ

ศาลเดิมฟังว่า จ. จำเลยปลอมหมายของกลาง ส่วน ก. จำเลยเป็นผู้ใช้หมายปลอมจึงตัดสินให้จำคุก จ. ตาม ม.๒๒๔ มีกำหนด ๑ ปี ก. ตาม ม.๒๒๔ แล ๒๒๗ มีกำหนด ๖ เดือน

จ.ผู้เดียวอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ไม่เชื่อว่า จ. ได้ปลอมหมายนั้น ส่วนคดีฉะเพาะตัว ก. จำเลยนั้น แม้มิได้อุทธรณ์มาก็ดี ก็ย่อมได้ประโยชน์แห่งคำวินิจฉัยโดยเป็นลักษณคดี จึงให้ยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยทั้ง ๒ ไป

ศาลฎีกาเห็นว่าที่ศาลอุทธรณ์ชี้ขาดข้อเท็จจริงฉะเพาะตัว จ.มานั้นชอบแล้วส่วน ก. นั้น มิได้อุทธรณ์ แลโจทก์ขอให้ลงโทษ ก. ตาม ม.๒๒๕ - ๒๒๗ แลศาลเดิมลงโทษ ก. ตาม ม.๒๒๔-๒๒๗ โดยฟังข้อเท็จจริงว่า ก. ได้ใช้หมายปลอมจริง ดังนี้จะเรียกว่าเป็นลักษณคดีไม่ได้ เพราะแม้ จ. ไม่ได้ปลอมหนังสือก็จริงอยู่ แต่ ก.ได้ใช้หนังสือปลอมเป็นคนละเรื่อง ไม่ได้อยู่ในลักษณความผิดอันเดียวกัน จึงคงให้ลงโทษ ก. ตามศาลเดิมนอกนี้ ยืนตาม