โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดปลายแหลมแทงนายแม้นผู้ใหญ่บ้านซึ่งเป็นเจ้าพนักงานขณะปฏิบัติราชการตามหน้าที่จะเข้าจับกุมจำเลยในข้อหาเมาสุราอาละวาดท้าทายถึงแก่ความตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 250, 249, 43
นางพวงภริยาผู้ตายขอเป็นโจทก์ร่วม
จำเลยต่อสู้ว่าป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุครั้นสืบพยานเสร็จแล้วขอถอนคำให้การเดิม ขอรับสารภาพว่าได้กระทำผิดจริง
ศาลชั้นต้นเห็นว่าคดีโจทก์ยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยฆ่าเจ้าพนักงานผู้ประจำหน้าที่หรือฆ่าเพราะเหตุกระทำตามหน้าที่อย่างใด คงผิดตามมาตรา 249 เท่านั้นพิพากษาจำคุก 18 ปี ลดโทษตามมาตรา 59 ลง1 ใน 3 คงจำคุก 12 ปี
อัยการและนางพวงโจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตามมาตรา 250(2)
ศาลอุทธรณ์ฟังว่าผู้ตายไปห้ามปรามในฐานะเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งเท่านั้น จะถือว่าผู้ตายถูกฆ่าตายในขณะปฏิบัติราชการตามหน้าที่ตามมาตรา 250(2) ไม่ได้ พิพากษายืน
อัยการและนางพวงฎีกาต่อมา
ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ฟ้องว่าจำเลยฆ่าผู้ตายขณะจะจับกุมแต่ข้อเท็จจริงซึ่งศาลอุทธรณ์และศาลชั้นต้นฟังต้องกันว่าผู้ตายหาได้ไปทำการจับกุมดังฟ้องไม่ เป็นแต่ได้ไปว่ากล่าวห้ามปรามเท่านั้นข้อเท็จจริงที่ได้ความจึงไม่ตรงกับที่โจทก์อ้างมาว่าจำเลยกระทำผิดเพราะเหตุนั้น จริงอยู่ผู้ตายเป็นผู้ใหญ่บ้านมีอำนาจว่ากล่าวสั่งสอนลูกบ้านได้ตามพระราชบัญญัติปกครองท้องที่ พ.ศ. 2457 มาตรา 27 แต่โจทก์หาได้ฟ้องว่าจำเลยฆ่าผู้ใหญ่บ้านเพราะเหตุผู้ใหญ่บ้านไปว่ากล่าวสั่งสอนจำเลยในขณะกระทำตามหน้าที่ไม่
พิพากษายืน