คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 196/2502

(สร้างโรงเรือนในที่ดินของผู้อื่นโดยสุจริต เจ้าของที่ดินย่อมเป็นเจ้าของโรงเรือนนั้นๆ)

เช่าที่ดินเขามาเพื่อปลูกตึกแถวให้เช่าค้ากำไร แล้วสัญญากับผู้รับเหมาก่อสร้างให้ปลูกตึกลงบนที่ดินโดยยอมให้ผู้รับเหมานั้นเป็นผู้รับบุคคลเข้าเช่าตึกได้ เมื่อผู้เข้ามาเช่าตึกทำสัญญาเช่าตึกกับผู้รับเหมานั้นแล้ว โดยไม่ปรากฎว่าผู้เข้ามาเช่าตึกนั้นทราบว่าผู้รับเหมาและผู้เช่าที่ดินมีข้อสัญญากันว่าผู้เข้ามาเช่าตึกจะต้องทำสัญญาเช่าตึกกับผู้เช่าที่ดิน ดั่งนี้ผู้เข้ามาเช่าตึกย่อมไม่ผูกพันจะต้องทำตามนั้น และผู้เช่าที่ดินย่อมไม่มีอำนาจฟ้องขับไล่เขา

โจทก์เช่าที่ดินมาจากผู้มีชื่อ เพื่อปลูกตึกแถวให้เช่าเพื่อค้ากำไร แล้วจะมอบกรรมสิทธิ์ตึกแถวให้เจ้าของที่ดิน โจทก์ได้ให้นายประเสริฐผู้รับเหมาก่อสร้างปลูกสร้างตึกแถว ๕ ห้องครึ่ง และให้สิทธินายประเสริฐ รับคนเข้าเช่าอยู่ในตึกได้ ๔ ห้อง โดยมีเงื่อนไขว่า ผู้เช่าอยู่ต้องทำสัญญาเช่ากับโจทก์

จำเลยเข้าอยู่ในตึกพิพาทโดยการเช่าซึ่งนายประเสริฐ รับจำเลยเข้าเช่าตามสิทธิของนายประเสริฐที่มีต่อโจทก์ตามสัญญาที่โจทก์ให้นายประเสริฐปลูกสร้างตึกขึ้น แต่จำเลยไม่ยอมทำสัญญาเช่ากับโจทก์

โจทก์จึงฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง โดยฟังว่าโจทก์ไม่มีสิทธิหน้าที่อะไรตามกฎหมาย จะมาฟ้องจำเลยได้

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาในข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า นายประเสริฐรับจำเลยให้เข้าอยู่ในตึกพิพาทโดยการเช่าซึ่งนายประเสริฐมีสิทธิจะตกลงกับจำเลยได้ ไม่ปรากฏว่าจำเลยมีข้อผูกพันจะต้องทำสัญญาเช่าตึกพิพาทกับโจทก์อย่างไรอีก จึงพิพากษายืน