ชั้นศาลเดิมซึ่งโจทย์ฟ้องขับไล่จำเลยศาลพิพากษายกฟ้อง โจทก์ยื่นฟ้องอุทธรณ์ต่อศาลชั้นต้น และยื่นคำร้องขอหาประกันวางแทนเงินค่าธรรมเนียมที่จะต้องวางศาล ศาลชั้นต้นสี่งอนุญาตและให้ทำสัญญาประกันไว้ ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าเรื่องเช่นนี้จะทำสัญญาประกันแทนไม่ได้ พิพากษาว่าอุทธรณ์ของโจทก์ไม่เป็นอุทธรณ์
ที่ชอบด้วยกฏหมาย ให้ยกเสีย
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าในคดีเรื่องผู้อุทธรณ์ต้องนำเงินค่าธรรมเนียมซึ่งต้องใช้แก่อีกฝ่ายหนึ่งตามคำพิพากษามาวางศาล(ยกเว้นแต่คดีอนาถา) จะหาประกันแทนไม่ได้มาตรา ๒๓๑ ที่โจทก์อ้างเป็นเรื่องทุเลาการบังคับ จึงจะหาประกันแทนไม่ได้ แต่เรื่องนี้โจทก์มิได้ขัดขืน เป็นแต่ศาลชั้นต้นได้อนุญาตให้โจทก์มีประกันแทนได้ จึงยังไม่ควรยกอุทธรณ์ของโจทก์เสียทีเดียว จึงพิพากษายกคำศาลอุทธรณ์ให้ส่งสำนวนให้ศาลชั้นต้นจัดการให้โจทก์วางเงินค่าธรรมเนียมตามคำพิพากษาเสียภายใน ๑๐ วัน แล้วส่งให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาต่อไป หากโจทก์ไม่วางเงินภายในกำหนดจึงให้เป็นอันยกอุทธรณ์โจทก์