โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 341, 343และให้จำเลย คืนหรือใช้เงินจำนวน 25,000 บาท ที่ยังไม่ได้คืนให้แก่ผู้เสียหายด้วย
จำเลยให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 341, 343 ให้ลงโทษจำคุก 3 ปี จำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาเป็นเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุก1 ปี 6 เดือน สำหรับคำขอให้คืนเงินแก่ผู้เสียหายนั้น เนื่องจากผู้เสียหายได้รับชดใช้แล้ว จึงให้ยกคำขอในส่วนนี้
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาโดยผู้พิพากษาซึ่งลงชื่อในคำพิพากษาศาลชั้นต้นอนุญาตให้จำเลยฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ที่จำเลยฎีกาขอให้รอการลงโทษนั้น เห็นว่าตามพฤติการณ์แห่งคดีไม่มีเหตุสมควรจะรอการลงโทษให้จำเลย ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น แต่ที่ศาลล่างทั้งสองปรับบทลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 341 มาด้วย ส่วนมาตรา 343 ไม่ระบุว่าเป็นความผิดตามวรรคใดนั้น ศาลฎีกาไม่เห็นพ้องด้วย เพราะเมื่อลงโทษจำเลยตามมาตรา 343 แล้วก็ไม่ต้องปรับบทลงโทษตามมาตรา 341อีกแต่ต้องระบุวรรคให้ชัดเจนด้วย จึงเห็นสมควรแก้ไขเสียให้ถูกต้อง"
พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 343 วรรคแรก นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์.