คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1994-1995/2500

ศาลชั้นต้นลงโทษตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 251,59จำคุก 10 ปี ศาลอุทธรณ์ก็คงลงโทษตาม มาตรา 251,59 ดุจกัน แต่ให้จำคุก 4 ปี เช่นนี้เป็นกรณีแก้ไขน้อย ต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218

โจทก์บรรยายฟ้องหาว่าจำเลยหลายคนกระทำผิดฐานวิวาททำให้คนตายตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 253 เท่านั้นจะลงโทษจำเลยคนที่ทำให้ผู้ตายถึงแก่ความตายในคดีนี้ในฐานฆ่าคนตายตาม มาตรา 251 ไม่ได้ แม้จะฟังได้ว่าผู้ตายได้ตายเพราะบาดแผลที่ถูกจำเลยคนนั้นทำร้ายก็ตาม

ศาลชั้นต้นไม่ลงโทษจำเลยที่ 3 และโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์จะลงโทษจำเลยที่ 3 ไม่ได้

คดีแรกศาลชั้นต้นพิพากษาว่า นายเพนจำเลยมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 251, 59 จำคุก 10 ปี ศาลอุทธรณ์คงพิพากษาว่านายเพนจำเลยผิด มาตรา 251, 59 ดุจกัน แต่ให้จำคุก 4 ปี

โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริง

ศาลฎีกาเห็นว่า เป็นกรณีแก้ไขน้อย ต้องห้ามมิให้ฎีกาในข้อเท็จจริงตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218

คดีหลัง ศาลฎีกาเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ ว่าตามที่โจทก์บรรยายมาในฟ้อง เป็นเรื่องโจทก์หาว่าจำเลยกระทำผิดฐานวิวาททำให้คนตายตาม กฎหมายลักษณะอาญา ม. 253 เท่านั้น จะลงโทษจำเลยในคดีนี้ฐานฆ่าคนตายตาม มาตรา 251 ไม่ได้ แม้จะฟังว่าผู้ตาย ตายเพราะบาดแผลที่ถูกนายเพนจำเลยทำร้ายก็ดี

ในสำนวนคดีหลัง ศาลชั้นต้นไม่ลงโทษจำเลยที่ 3 และโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์จะลงโทษจำเลยที่ 3 ในสำนวนหลังอีกไม่ได้