คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1999/2527

จำเลยใช้มีดแทงผู้ตายในที่มืด ในระยะเวลาฉุกละหุกไม่ มีเวลาเลือกที่แทง และแทงไปเพียงครั้งเดียวซึ่งเป็น การแทงโดยไม่อาจทราบได้ว่าจะถูกตรงที่ใด จำเลยรักผู้ตายซึ่งเป็นภรรยามาก ไม่เคยดุด่าทำร้ายผู้ตายมาก่อน เมื่อแทงผู้ตายแล้วมิได้หลบหนี ได้พยายามนำผู้ตายไปส่งโรงพยาบาลเพราะเข้าใจว่าผู้ตายยังไม่ตาย ถือไม่ได้ว่า จำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตายจำเลยจึงมีความผิดเพียง ฐานทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้ผู้นั้นถึงแก่ความตายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 290

จำเลยเอาใจชวนผู้ตายซึ่งเมาสุรามากให้รับประทานอาหารผู้ตายไม่รับประทานกลับเหยียบจานข้าวและตะเกียงจนดับแล้ว เดินข้ามสำรับกับข้าวไปนอน จำเลยตามไปง้อ ผู้ตายกลับใช้มีดแทงจำเลยก่อนจำเลยแย่งมีดได้จึงใช้มีดแทงผู้ตาย ถือได้ว่าจำเลยบันดาลโทสะโดยถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม

ฟ้องขอให้ลงโทษฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา เมื่อทางพิจารณา ได้ความว่าจำเลยมิได้มีเจตนาฆ่า แต่ทำร้ายผู้อื่นจน เป็นเหตุให้ผู้นั้นถึงแก่ความตายก็ลงโทษตามฐานความผิดเท่าที่พิจารณาได้ความได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดปลายแหลมแทงนางแป้งร่ำหรือเล็ก ๑ ทีถูกที่บริเวณหน้าอกโดยมีเจตนาฆ่า นางแป้งร่ำถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับเป็นว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๘๘

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้วฟังข้อเท็จจริงว่า ที่เกิดเหตุมืด ผู้ตายใช้มีดแทงทำร้ายจำเลยก่อน จำเลยจึงใช้มีดแทงผู้ตายไปบ้าง ในระยะเวลาฉุกละหุกไม่มีเวลาเลือกที่แทง และแทงไปเพียงครั้งเดียวซึ่งเป็นการแทงโดยไม่อาจทราบได้ว่าจะถูกตรงที่ใด จำเลยรักผู้ตายซึ่งเป็นภรรยามาก ไม่เคยดุด่าทำร้ายผู้ตายมาก่อน เมื่อแทงผู้ตายแล้วมิได้หลบหนีได้พยายามนำผู้ตายไปส่งโรงพยาบาลเพราะเข้าใจว่าผู้ตายยังไม่ตายถือไม่ได้ว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้ตาย แต่เป็นการทำร้ายผู้ตายจนเป็นเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตาย อันเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ แม้โจทก์จะมิได้ขอให้ลงโทษจำเลยในความผิดดังกล่าว ศาลก็ลงโทษจำเลยตามข้อเท็จจริงที่ได้ความได้จำเลยเอาใจชวนผู้ตายซึ่งเมาสุรามากให้รับประทานอาหาร ผู้ตายไม่รับประทานกลับเหยียบจานข้าวและตะเกียงจนดับแล้วเดินข้ามสำรับกับข้าวไปนอนจำเลยตามไปง้อผู้ตายก็ใช้มีดแทงจำเลยก่อน จำเลยแย่งมีดได้จึงใช้มีดแทงผู้ตาย ถือได้ว่าจำเลยบันดาลโทสะโดยถูกข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรมตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๒

พิพากษาแก้ จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๐ประกอบด้วยมาตรา ๗๒